MACIEJEWSKI Zbysław
Tytuł: | Sznur pereł (1985) |
Technika: | olej, płótno |
Wymiary: | 46 x 61 cm 77 x 92 cm (z oprawą) |
Uwagi: | Sygnowany i datowany p.d.: "Zbs. Maciejewski 1985" Opisany na odwrocie: "Zbysław Marek | Maciejewski" |
Cena: | 37500 zł |
![]() |
Tytuł: | Klomb (1984) |
Technika: | gwasz, akwarela, papier |
Wymiary: | 48,8 x 61,5 cm 48,3 x 60 cm (w świetle passe-partout) 68,5 x 78 cm (z oprawą) |
Uwagi: | Sygnowany i datowany p.d. ołówkiem: "Zbysław Maciejewski 84"
OPIS PRACY: Prezentowana praca Zbysława Maciejewskiego wpisuje się w zespół powstałych w latach 80. portretów czystej, pozbawionej fizycznej obecności człowieka natury. Obraz ten, dzięki niesemantycznej tematyce, a także jasnej, harmonijnej, nieco odrealnionej kolorystyce i wyczuwalnej lekkości prowadzenia pędzla, jest źródłem przyjemnych doznań estetycznych. Warto zwrócić uwagę również na "świeżość" przedstawienia, której wrażenie malarz uzyskał dzięki mistrzowskiemu oddaniu światła. Natura, a w szczególności właśnie flora, przez wiele lat stanowiła inspirację dla Zbysława Maciejewskiego. Była ona swoistym odpoczynkiem od literackich, groteskowych kompozycji figuratywnych w jego twórczości, tematem, który artysta odkrywał wciąż na nowo, studiując ją w plenerze, malując alla prima, pod wpływem uniesienia i wrażenia chwili - niczym XIX-wieczni impresjoniści. |
![]() |
Zbysław Marek Maciejewski urodził się w 1946 roku w Pohulance, zmarł w 1999 r. w Krakowie. W latach 1964- 1969 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Wacława Taranczewskiego. Od 1989 roku pracował na Wydziale Grafiki na macierzystej uczelni: kierował pracownią malarstwa oraz pracownię rysunku. W 1995 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Wykładał również na Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Artysta często nawiązywał do sztuki okresu Młodej Polski. Inspirował się m.in. Józefem Mehofferem, Witoldem Wojtkiewiczem i Stanisławem Wyspiańskim. Tworzył w duchu symbolizmu i chętnie operował językiem metafory.
Motywem łączącym wiele jego prac był korzeń mandragory o jednoznacznie erotycznym znaczeniu (cykl „Mandragory”). Sięgał po różnorodne tematy: autoportret, ogród, erotyk, portret. Często utrwalał sceny przedstawiające człowieka w jego skrajnych etapach życia: dzieciństwie i starości. Jego twórczość artystyczna rozwijała się dwutorowo. Jeden z nich obejmował prace balansujące na granicy abstrakcji i surrealizmu odznaczające się tajemniczym a czasem wręcz niepokojącym klimatem potęgowanym przez paletę barw z przewagą czerni i brudnych, zgaszonych kolorów („Rozmowa o spokoju i rezygnacji”). Przeplatały się one z obrazami utrzymanymi w stylistyce realizmu magicznego. Nastrój potęgowało zastosowanie jasnej, żywej palety barw. Prace te cechują się często groteskową deformacją elementów przedstawionych („Podwórze w Kamionie”, „Amor”, „Perswazje”).
W latach 80. pod wpływem swoich podróży na Południe Europy, artysta zaczął tworzyć egzotyczne pejzaże i martwe natury o minimalistycznej kompozycji i jaskrawych, kontrastowych kolorach. Zadebiutował na wystawie w Muzeum Teatralnym w Krakowie, która odbyła się w 1973 roku. Od tamtego czasu jego prace były eksponowane na licznych wystawach w kraju i za granicą. W 1997 roku za całokształt swojej twórczości malarskiej otrzymał Nagrodę im. Witolda Wojtkiewicza, nadawaną przez krakowski Okręg ZPAP.
TEKSTY O ARTYŚCIE
Dr Czesław Rzońca o Zbysławie Marku Maciejewskim, Fragment tekstu kuratorskiego do wystawy artysty w Galerii Teatr Wielki-Opera Narodowa:
„Powtarzał często, że malarstwo jest sztuką milczenia. Twórca oferuje działającą na wzrok przedstawieniową kompozycje wizualną, która może przemówić, gdy skupi uwagę odbiorcy, poruszy jego wyobraźnię i pozwoli z warstwy przedstawieniowej wydobyć i zwerbalizować odczucia oraz odczytać zaszyfrowane znaczenia. Dlatego też malowanie obrazu traktował jak solidne przygotowanie aktora do występu na scenie, na której musi dać z siebie wszystko, by wywołać aplauz widowni.” ,
[Źródło: Dr Czesław Rzońca, 25.01.2018- 4.03 2018 https://teatrwielki.pl/dzialalnosc/galeria-opera/wystawy-201718/zbyslaw-marek-maciejewski/]
Maria Rzepińska
„Kształty w obrazach Maciejewskiego są zawsze konkretne; nie ma wątpliwości, że pojawiają się tu ludzie, zwierzęta, ptaki, lustro wody, rośliny czy owoce. Ale sposób ich pojawiania się na płótnie nie dopuszcza do odczytywania w kategoriach potocznej realności. To, co widzialne jest znakiem tego, co niewidzialne, utajone. Jest to nowa rzeczywistość, niejasna, a bardzo intensywna i dojmująca, jak to czasem bywa z quasi- rzeczywistością marzeń sennych. Artysta nie używa jednak chwytów typowych dla surrealizmu jak zbitki senne, hybrydy, rozmyślnie szokujące zestawienia przedmiotów i faktów, nie mogących wystąpić w >>prawdziwym życiu<<.”
[Źródło: Maria Rzepińska, wstęp do katalogu z wystawy „Zbysław Marek Maciejewski. Malarstwo i rysunek, 1978-1987."]
