66 x 55 cm (każdy z obrazów) 79,5 x 66 cm (wymiary z oprawą każdej z prac)
Uwagi:
Opisy na odwrociu obrazów:
„Antoni Giebułtowski | malował | Jan Matejko. | r. 1858”
„Paulina Giebułtowska. | malował | Jan Matejko | r. 1856.8” (przekreślona cyfra 6)
PROWENIENCJA:
Obrazy od momentu powstania należały do zbiorów rodziny artysty.
UDZIAŁ W WYSTAWACH:
1883 - Wystawa jubileuszowa Jana Matejki, Zamek na Wawelu, Kraków
1913 - Wystawa ze zbiorów rodziny artysty, Bochnia
1938 - Wystawa z okazji uczczenia setnej rocznicy urodzin Jana Matejki,
Muzeum Narodowe, Sukiennice, Kraków
1950 - „Jan Matejko i jego szkoła”, TPSP Kraków
1954 - „Portret w malarstwie i rzeźbie polskiej", TPSP Kraków
1983 - „W kręgu przyjaciół. Wystawa w dziewięćdziesiątą rocznicę śmierci Jana Matejki”, Muzeum im. Prof. St. Fischera, Bochnia
1981-2020 - Muzeum Pamiątek po Janie Matejce "Koryznówka", Nowy Wiśnicz
PRACE W LISTACH ARTYSTY
O prezentowanych portretach mowa jest dwukrotnie w listach Jana Matejki do Stanisława, syna Giebułtowskich (Kraków, 8 maja, 20 czerwca 1857):
"Najdroższy Stasiu! […] Co do portretów rodziców Twoich to już przy pomocy Matki Bożej zacząłem i asfaltem już podłożone; nie mogę się brać do malowania, gdyż mokre, a pogody jak na złość brak, więc nie wyschły. Są to wielkości, tak np. jak gdyby obciąć trochę od góry pierwszego portretu p. Serafińskiej, ale trochę szersze; głowy są wielkości takiej, jak państwa Serafińskich, a może większe; nie zaczynałem ich na wielkich płótnach, gdyż egzamin niedaleko, a tu jest się koło czego kręcić."
"Kochany Stasiu! [...] Portrety rodziców, da Bóg, niedługo skończę, bo się obawiam, abyś mi jakiej nagany nie przysłał, iż się z nimi wlokę; ale przyznam
Ci się, Stasiu, iż takiej masy roboty, jaką mam w tym roku, jak żyję, nie miałem; czasem, jak sobie pomyślę na egzamin, który za sześć tygodni ma być, to aż
na mnie pot występuje." [źródło: S. Serafińska, "Jan Matejko.
Wspomnienia rodzinne", Kraków 1955, s. 58, 60-61.]
PRACE W LITERATURZE:
1. K. Sroczyńska, "Matejko. Obrazy olejne. Katalog", Warszawa 1993, poz. 48, 49 (reprodukowane poz. 48, 49)
2. S. Serafińska, "Jan Matejko wspomnienia rodzinne", Kraków 1955 (reprodukowany Portret Pauliny z Sikorskich Giebułtowskiej, s. 89)
3. M. Gorzkowski, "O artystycznych czynnościach Jana Matejki począwszy od lat jego najmłodszych, to jest od r. 1850 do końca r. 1881", Kraków 1882
4. Katalog dzieł Jana Matejki wystawionych w salach Muzeum Narodowego w Krakowie w Sukiennicach podczas uroczystości ku uczczeniu setnej rocznicy jego urodzin, Kraków 1938
5. Teodor Grott, "Jan Matejko i jego szkoła. Katalog wystawy", Kraków 1950
6. M. Serafińska-Domańska, "W kręgu przyjaciół. Wystawa w dziewięćdziesiątą rocznicę śmierci Jana Matejki", Muzeum im. S. Fischera, Bochnia 1983.
45,5 x 31,5 cm (w świetle oprawy) 58,5 x 43 cm (wymiary z oprawą)
Uwagi:
Sygnowany l.d.: "LWyczółkowski"
Na odwrocie:
- pierwotne płótno dublujące, obecnie luzem: "Leon Wyczołkowski / mal. w roku 1979-1880"
- na krośnie "1879-80 | Lwów", "569"
Fragment ekspertyzy Krystyny Kulig-Janarek oraz Wacławy Milewskiej:
"Identyfikacji osoby portretowanej dokonano na podstawie analizy porównawczej z mało znanym obrazem Wyczółkowskiego przedstawiającego Juliana i Jana Dobrzańskich namalowanym na przełomie 1879 i 1880 roku we Lwowie, należącym obecnie do zbiorów Muzeum Okręgowego im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy.(...) Stylistyka pracy odpowiada znanym nam wczesnym dziełom artysty. Portrety z lat siedemdziesiątych charakteryzuje ujmowanie postaci na ciemnym, lekko zróżnicowanym tle, nawiązuje do tradycyjnych portretów mieszczańskich."
62 x 47 cm (w świetle) 70,5 x 55 cm cm (wymiary z oprawą)
Uwagi:
sygn. l.d.: „Witkacy 1934 V NP NTT + herb”; p.d.: „(T.B+E)"
Opisany w publikacji Ireny Jakimowicz, "Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939. Katalog dzieł malarskich", wyd. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1990, poz. 1855, s. 133.
PROWENIENCJA: - kolekcja prywatna rodziny sportretowanego, - zakup od artysty.
OPIS PRACY:
Portret Romana Ducha, syna Kazimierza, został namalowany przez Witkacego w autorskim typie odpowiednim dla wizerunków dziecięcych – B+E. Obraz cechuje się charakterystycznym dla twórczości
Witkacego linearyzmem, pewną, długą kreską konturu i rozedrganą płaszczyzną promieniście zarysowanego tła, które podkreśla metafizyczną siłę portretowanego. Znamiennym elementem pracy jest szczególna uwaga, jaka została poświęcona powiększonym oczom modela, które artysta uważał za „zwierciadła duszy” człowieka. Ze względu na bliską znajomość, która łączyła Stanisława Ignacego Witkiewicza z rodzicami Romana Ducha, artysta niejednokrotnie wykonywał wizerunki „Romcia”, jak nazywał chłopca sam Witkacy. Inny portret, również namalowany w roku 1934, ukazuje Romana Ducha w bardziej realistycznej i szczegółowej konwencji typu B.
63,2 x 48,2 cm ( w świetle) 70,5 x 56 cm (wymiary z oprawą)
Uwagi:
sygn. l.d.: „Ign Witkiewicz 1933 VII”; śr.d.: „(T.B) NP NTT”
W lewym dolnym rogu pod ramą filigran: "TIZIAN".
PROWENIENCJA: - kolekcja prywatna rodziny sportretowanego, - zakup od artysty
Praca wzmiankowana w publikacji Ireny Jakimowicz, "Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939. Katalog dzieł malarskich", wyd. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1990, poz. 1739, s. 129.
OPIS PRACY:
Kazimierz Duch, minister Opieki Społecznej w latach 1933-1934, był nie tylko znajomym, ale również mecenasem i „kochanym opiekunem duchowym” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Dzięki jego wstawiennictwu i pomocy materialnej drukiem ukazało się główne dzieło filozoficzne Witkacego „Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie istnienia”. Artysta był w stałym kontakcie z Kazimierzem i chętnie portretował członków rodziny Duchów. Prezentowany portret został namalowany w zdyscyplinowanym, najbardziej realistycznym typie B. Doskonale oddaje on cechy fizjonomiczne modela, ujmując jednocześnie rys psychologiczny sportretowanego. Obraz utrzymany został w wąskiej, stonowanej gamie barwnej. W pracy widoczne są cechy twórczości Witkacego: linearyzm oraz akcent kolorystyczny w postaci niebiesko-amarantowego krawata.
OPIS PRACY: „Relief srebrny III” wpisuje się w rozpoczęty na przełomie lat 60. i 70. strukturalistyczny okres twórczości Mikołaja Kochanowskiego, w którym powstawały liczne prace w technice ready-made. Prezentowany obiekt jest częścią cyklu srebrnych reliefów, w których artysta zawierał gotowe przedmioty w układach opartych o geometryczne kształty koła i kwadratu. Ograniczona gama barwna, neutralne szare tło przyprószone z lekka odcieniem siarkowej żółci oraz minimalistyczna kompozycja z wykonanych w różnorodnych materiałach elementów nadaje dziełu szlachetny, ponadczasowy wymiar i otwiera nieograniczone możliwości interpretacyjne.
OPIS PRACY: Miedziana, oszczędna kompozycyjnie rzeźba Jeana Lamberta-Ruckiego wyróżnia się na tle gładkich, wypolerowanych dzieł dorobku artystycznego rzeźbiarza, dzięki osiągniętej techniką młotkowania nieregularnej powierzchni. Praca jest wynikiem inspiracji sztuką Afryki, co najwyraźniej przejawia się w anielskiej twarzy-masce. W omawianej pracy artysta prawdopodobnie nawiązał do charakterystycznych, związanych z kultem przodków relikwiarzy środkowoafrykańskiego ludu Kota. Paralelna jest tutaj przede wszystkim symbolika przodka oraz anioła jako opiekuna.
sygn. l.g.: „t. B. 75.”
opis autorski l.g.: „oćma | zaprzańca”, p.g.: „3/4.R.”
OPIS PRACY: Rysunek odgrywał ogromną rolę w twórczości Tadeusza Brzozowskiego. Artysta posługiwał się w nich giętką, naznaczoną niepowtarzalnym charakterem stylu malarza kreską, którą wyznaczał surrealistyczne kompozycje wpisujące się w nurt abstrakcji lirycznej. Ważnym elementem dzieł Tadeusza Brzozowskiego były podsycające nadrealność niepokojące nazwy. W prezentowanej pracy artysta użył w tytule archaizmów, by dopełnić wyraz silnie ekspresyjnego, pobudzającego wyobraźnię rysunku, którego oddziaływanie oparte jest na kontraście kierunków oraz współwystępowaniu dramatycznych, szarpanych kresek i płynnej, miękko prowadzonej linii.
opis pracy:
Pejzaże Iwana Trusza zwykle powtarzają schemat horyzontalnej kompozycji doskonale zrównoważonej wertykalnymi liniami drzew – głównych bohaterów prac artysty. W prezentowanym "Pejzażu z drzewami" targana silnym wiatrem sosna wyznacza środek obrazu. Pozbawiony sztafażu widok, szkicowo malowanej przyrody pozwala wyczuć kontemplacyjny stosunek malarza do natury. Ogromna poetyckość zawarta w niewielkim formacie obrazu sprawia, że dzieło silnie oddziałuje na widza i pozwala wyciszyć myśli.
Okładka cyklu prac pt. "Hotel du Nord", składających się z trzynastu prac (zachowało się tylko osiem).
Małgorzata Czyńska, "Hotel u Nord":
"Erotyka jest obecna w pracach artysty już w serii pierwszych montaży Sex z okresu paryskiego. Pokazuje luksus i rozwiązłość wielkiej metropolii. Potem były prace, w których naga kobieta, maszyna i wieżowiec splątane w fotomontażowym uścisku już to ukazują potworność nadchodzącej zmechanizowanej epoki, już to erotyczne piękno współczesnej maszyny. Seria rysunków z teki Hotel do Nord jest dosłowna. Powstały w 1941 r. jako jeden z kilku nieprzeznaczonych do publikacji ilustrowanych rękopisów artysty. Trzynastu pracom (z których zachowało się osiem) towarzyszą obsceniczne wierszyki."
[źródło: Małgorzata Czyńska, "Hotel u Nord", "Art & Business", 5/2006, s. 14-15.]
