PANKIEWICZ Józef

Józef Pankiewicz urodził się w 1866 roku, zmarł w 1940 roku. W latach 1884-1885 studiował w Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego. Naukę kontynuował w Akademii w Petersburgu następnie w Paryżu z Władysławem Podkowińskim. W latach 1906-1914 artysta pełnił funkcję profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Ogromny wpływ na twórczość artysty wywarło francuskie malarstwo impresjonistyczne i postimpresjonistyczne. W swojej twórczości podejmował problem roli koloru w obrazie. Za pomocą zmiennej palety barw oddawał nastrój portretowanej sceny. W jego twórczości forma malarska dominowała nad warstwą znaczeniową obrazu. Swoje zamiłowanie do eksperymentów kolorystycznych zaszczepił w swoich uczniach, z którymi w 1924 roku wyjechał do Paryża, aby doskonalić warsztat malarski i poznawać twórczość mistrzów malarstwa. Począwszy od 1925 roku przebywał na stałe we Francji prowadząc filię krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dziewiątka jego uczniów nazwana Komitetem Paryskim: S. Boraczok, J. Cybis, J. Czapski, J. Jarema, A. Nacht, T.P. Potworowski, H. Rudzka-Cybisowa, S. Szczepański, Z. Waliszewski po powrocie do Polski zapoczątkowała w rodzimej sztuce nurt koloryzmu. Józef Pankiewicz był także jednym z prekursorów polskiej grafiki artystycznej.