Bóg Ojciec (wg St. Wyspiańskiego) (1970)

WIKTOR ZIN

Wiktor Zin urodził się w 1925 roku w Hrubieszowie, zmarł w 2007 roku w Rzeszowie. Już jako dziecko interesował się rysunkiem i malarstwem. Był absolwentem architektury w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie już podczas studiów pracował jako asystent, a następnie adiunkt. Od 1954 roku pracował w Politechnice Krakowskiej, gdzie był kierownikiem, a następnie dyrektorem Instytutu Historii Architektury i Konserwacji Zabytków. W 1952 roku obronił doktorat, zaś siedem lat później habilitację. W 1967 roku Wiktor Zin otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego Politechniki Krakowskiej, zaś w 1979 roku profesora zwyczajnego. W latach 1962-1967 pełnił urząd dziekana Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. W 1998 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Krakowskiej. W latach 80. Wiktor Zin wykładał również na Uniwersytecie w Zagrzebiu, w latach 90. pełnił funkcję prorektora Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, a po przejściu na emeryturę w Akademii Górniczo Hutniczej oraz w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie.

Wiktor Zin był między innymi głównym architektem miasta Krakowa, przewodniczącym Krakowskiej Komisji Konserwatorskiej, prezesem i wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, jak i również generalnym konserwatorem zabytków w randze Wiceministra Kultury i Sztuki.

Twórczość Wiktora Zina

Wiktor Zin był artystą wszechstronnym, zajmował się między innymi projektowaniem i konserwacją architektury, tworzył wiele rysunków i prac na papierze oraz projektował scenografie, pisał ponadto poezję i opracowania naukowe dotyczące architektury i historii sztuki. Był popularyzatorem sztuki oraz wiedzy o zabytkach. Dla wielu ludzi jest znany jako prowadzący programu telewizyjnego "Piórkiem i węglem".

NIEDOSTĘPNE PRACE WIKTORA ZINA