Autoportret (1895)

JULIUSZ WOJCIECH BEŁTOWSKI

Juliusz Wojciech Bełtowski urodził się w 1852 roku w Nowym Targu, zmarł w 1926 roku we Lwowie. Był rzeźbiarzem, malarzem, drzeworytnikiem i medalierem. Kształcił się w prywatnych szkołach snycerskich we Włoszech i Francji, nie posiadał jednak wykształcenia artystycznego. Od od połowy lat 70. XIX wieku pracował w Paryżu jako kierownik pierwszej pracowni meblarstwa dekoracyjnego. Dostał również propozycję objęcia kierownictwa we włoskiej pracowni Sanvrezy.

W 1880 roku artysta wrócił do Polski i osiadł we Lwowie. Od 1882 roku był na stanowisku profesora w lwowskiej Szkole Rzemiosła Artystycznego (od 1893 Państwowej Szkole Przemysłowej), wykładając tam snycerstwo i rzeźbiarstwo ornamentalne.

Rzeźba Juliusza Bełtowskiego

Juliusz Bełtowski tworzył rzeźby portretowe i pomnikowe, zarówno o charakterze dekoracyjnym, religijnym i użytkowym. Artysta korzystał z wielu materiałów jak drewno, marmur, brąz i terakota. Francuskie i włoskie wpływy artystyczne skutkowały tworzeniem prac w duchu akademickiego historyzmu. Artysta stworzył wiele interesujących realizacji, m.in. wykutego na ścianie „Pisanej” w Dolinie Kościeliskiej śpiącego rycerza i dekorację fasady Banku Austro-Węgierskiego we Lwowie.

Poza rzeźbą artysta zajmował się malarstwem, wykonywaniem projektów architektonicznych oraz konserwacją wnętrz sakralnych.

Juliusz Bełtowski - wystawy i nagrody

Rzeźby Juliusza Bełtowskiego znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i w przestrzeniach publicznych, m.in. w Krakowie, w Nowym Targu, we Lwowie.

Artysta był laureatem nagród, otrzymując m.in. drugą nagrodę w konkursie rzeźbiarskim (Paryż, 1876), oraz srebrny medal na wystawie w Paryżu (1878). W 1877 roku brał udział w konkursie na projekt tronu papieża Piusa IX. Juliusz Bełtowski został dwukrotnie odznaczony za działalność pedagogiczną.

NIEDOSTĘPNE RZEŹBY JULIUSZA BEŁTOWSKIEGO