JAROCKI Władysław

WŁADYSŁAW JAROCKI

Władysław Jarocki urodził się w 1879 roku, zmarł w 1965 roku. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Leona Wyczółkowskiego i Józefa Mehoffera. Naukę kontynuował w Académie Julian w Paryżu.

W latach 1915-1916 służył w armii, wykonując rysunki z pola walki. Na stałe mieszkał we Lwowie gdzie w latach 1917-1918 kierował z ramienia Centrali Krajowej Odbudowy Galicji pracami przy odbudowie powiatu lwowskiego. Od 1920 roku podjął pracę pedagogiczną na Politechnice Lwowskiej i w Państwowej Szkole Przemysłowej.

Artysta pracował również w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1925-1928 pełnił funkcję dziekana wydziału malarstwa i rzeźby, natomiast w latach 1933-1935 wypełniał funkcję prorektora. Należy wspomnieć, że w latach 20. włączył się w akcję promocyjną sztuki polskiej za granicą (12. Biennale w Wenecji oraz coroczne wystawy Carnegie Institute w Stanach Zjednoczonych).

Artysta należał do wielu ugrupowań, warto tutaj wymienić choćby Secesję Wiedeńską i Towarzystwo Artystów Polskich "Sztuka". W latach 1927-1934 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.

Władysław Jarocki spełniał się również na polu literatury, stworzył opracowanie pt. "Meble. Historia rozwoju mebla w Europie". Artysta był redaktorem naczelnym czasopisma "Sztuki Piękne".

Twórczość Władysława Jarockiego

Artysta jest znany jako twórca licznych przedstawień Hucułów i Górali, w których starał się zawrzeć piękno i niepowtarzalność polskiego folkloru. Malarstwo Władysława Jarockiego jest silnie osadzone w kontekście sztuki Młodej Polski. Malarstwo artysty było zdominowane przez tematykę związaną z wsią i folklorem. Warto mieć na uwadze, że artysta wraz z Fryderykiem Pautschem i Kazimierzem Sichulskim jest zaliczany do tzw. "huculistów".

W swojej twórczości artysta korzystał z wielu technik, w tym graficznych, jednak najchętniej wybierał farby olejne i akwarele. Obrazy Władysława Jarockiego dzięki wysmakowanej kolorystyce i interesującym zabiegom kompozycyjnym są w swoim charakterze niezwykle dekoracyjne.

Malarz poruszał w swoich pracach przeważnie tematykę góralską, jednak równie chętnie tworzył portrety. W malarstwie Władysława Jarockiego wiele miejsca zajmują także pejzaże Tatr i Karpat, oraz widoki Krakowa.

Władysław Jarocki - wystawy i zbiory

Debiut wystawienniczy malarza miał miejsce w 1905 roku, kiedy to zaprezentował swoje obrazy w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Artysta brał udział w ekspozycjach Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Malarz prezentował prace na wielu ekspozycjach zagranicznych, m.in. w Kijowie (1908), Rzymie (1911) i Wenecji (1909, 1910, 1920, 1926).

Prace artysty znajdują się w zbiorach licznych muzeów, m.in. Muzeum Jana Kasprowicza w Zakopanem, Muzeum Narodowym w Krakowie i Muzeum Narodowym w Warszawie.