Władysław Jarocki urodził się w 1879 roku, zmarł w 1965 r. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Leona Wyczółkowskiego i Józefa Mehoffera. Naukę kontynuował w Académie Julian w Paryżu. W 1910 roku artysta stał się członkiem Wiedeńskiej Secesji. W latach 1915-1916 służył w armii, wykonując rysunki z pola walki. Na stałe mieszkał we Lwowie gdzie w latach 1917-1918 kierował z ramienia Centrali Krajowej Odbudowy Galicji pracami przy odbudowie powiatu lwowskiego. Od 1920 roku podjął pracę pedagogiczną na Politechnice Lwowskiej i w Państwowej Szkole Przemysłowej.

 Artysta pracował również w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1925-1928 pełnił funkcję dziekana wydziału malarstwa i rzeźby, natomiast w latach 1933-1935 wypełniał funkcję prorektora. Po zakończeniu wojny nie pracował już jako pedagog. Należy wspomnieć, że w latach 20. włączył się w akcję promocyjną sztuki polskiej za granicą. Malarz urządził ekspozycję na 12. Biennale w Wenecji. Był współtwórcą działu polskiego na corocznnych ekspozycjach Carnegie Institute w Stanach Zjednoczonych. W latach 1927-1934 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Władysław Jarocki spełniał się również na polu literatury, stworzył opracowanie pt. "Meble. Historia rozwoju mebla w Europie". Artysta był redaktorem naczelnym czasopisma "Sztuki Piękne".

Działalność wystawienniczą malarz rozpoczął w 1905 roku, prezentując swoje dzieła w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Artysta brał udział w ekspozycjach Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Malarz prezentował prace na ekspozycjach w Kijowie (1908) , Rzymie (1911), Wenecji (1909, 1910, 1920, 1926), Warszawie (1914,1938), Poznaniu (1923), Krakowie (1939, 1949, 1952, 1957).

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY