BRANDT Józef
| Tytuł: | Lisowczyk |
| Technika: | ołówek, papier |
| Wymiary: | 17,5 x 13,5 cm (w świetle oprawy) 20,5 x 16,5 cm (z oprawą) |
| Uwagi: | Na odwrocie adnotacja na temat rysunku.
OPIS PRACY: Józef Brandt był polskim malarzem związanym z monachijskim środowiskiem artystycznym i twórcą wyjątkowych w swoim charakterze obrazów batalistycznych. W swojej sztuce artysta często przedstawiał historyczne postacie lisowczyków, którzy stanowili XVII-wieczną polską formację zbrojnej lekkiej jazdy. Lisowczycy, znani ze swojej skuteczności na placu boju, brawury i awanturniczej natury, stali się w malarstwie Józefa Brandta głównymi bohaterami licznych kompozycji. Ich sylwetki perfekcyjnie wpisywały się w pokrzepiającą serca narrację o wielkości, wielokulturowości i burzliwej historii I Rzeczypospolitej. Wyrosłe z ducha romantyzmu i realistyczne w formie obrazy Józefa Brandta odpowiadały oczekiwaniom polskiego społeczeństwa znajdującego się w okresie aktywności twórczej malarza pod zaborami. Prezentowana praca jest niezwykle starannym studium głowy rozpoznawalnej postaci lisowczyka, którego zakręcony wąs, futrzana czapa i arkebuz zawieszony na plecach trafnie oddają nieprzejednany charakter postaci, a także znakomicie odwzorowują elementy panującej w tym czasie mody sarmackiej. |
 | |
JÓZEF BRANDT
Józef Brandt urodził się w 1841 roku, zmarł w 1915 roku. Edukację artystyczną rozpoczął w École des Ponts Chausées w Paryżu, natomiast od 1862 kontynuował naukę na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie po studiach zamieszkał i od 1875 prowadził prywatną szkołę malarską a przez krótki czas pracował także w tutejszym atelier Franza Adama, wybitnego batalisty. Wywarł silny wpływ na rozwój sztuki polskiej. Jego twórczość była wielokrotnie doceniana i nagradzana medalami na międzynarodowych wystawach, m.in. w Monachium oraz Berlinie.
Twórczość Józefa Brandta
Józef Brandt tworzył głównie obrazy batalistyczne z wojen tatarsko-kozackich i szwedzkich w XVII w., sceny historyczno-rodzajowe i rodzajowe. Często ilustrował życie i obyczaje ludności wiejskiej inspirowane ukraińskimi dumkami. Płótna tego artysty cechuje literackie ujęcie tematu, realizm szczegółów, swobodna kompozycja i mistrzowskie oddanie ruchu. Posługiwał się paletą barw utrzymaną w tonacji brunatnej, rzadko wzbogacał koloryt jasnymi, nasyconymi kolorami. Był znakomitym malarzem koni, potrafił perfekcyjnie oddać ich ruch, co zawdzięczał zapewne swojemu monachijskiemu mistrzowi, Karlowi von Piloty’emu.
