DUNIKOWSKI Xawery

XAWERY DUNIKOWSKI

Xawery Dunikowski urodził się w 1875 roku, zmarł w 1964 r. Naukę rozpoczął pod okiem Bolesława Syrewicza oraz Leopolda Wasilkowskiego w Warszawie. Następnie przeniósł się do Krakowa gdzie w latach 1896-1898 studiował w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni m. in. Konstantego Laszczki. Od 1904 do 1914 był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Po zakończeniu I Wojny Światowej kontynuował działalność dydaktyczną na macierzystej uczelni w Krakowie. W latach 1946-1955 kierował Katedrą Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1959 roku Dziekan Wydział Rzeźby i Architektury Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych.

Twórczość Xawerego Dunikowskiego

Xawery Dunikowski był autorem małych kameralnych prac, rzeźb monumentalnych i pomników (Pomnik Dietla w Krakowie, Pomnik Czynu Powstańczego na Górze św. Anny, Pomnik Żołnierzy I Armii Wojska Polskiego w Warszawie) oraz cykli rzeźbiarskich ("Macierzyństwo", "Głowy wawelskie"). W początkowym okresie swojej twórczości inspirował się rzeźbami Auguste’a Rodina, co znalazło wyraz w realizmie przedstawień, giętkości linii sylwetek przedstawianych postaci, kontrastach między gładką a chropowatą powierzchnią. Jednocześnie artysta eksperymentował z kubistyczną, uproszczoną formą, czego przykładem są niektóre jego pomniki i prace takie jak "Tchnienie" czy "Uczennica w wieńcu z róż" z cyklu "Głowy wawelskie".

Xawery Dunikowski był nie tylko rzeźbiarzem, ale także malarzem, jednakże obrazy stanowią jedynie niewielką część jego dorobku.