BOGUSŁAW SZWACZ - NOTA BIOGRAFICZNA

Bogusław Szwacz urodził się w 1912 roku w Leżajsku, zmarł w 2009 roku w Warszawie. Był malarzem, rysownikiem, a także profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Od 1930 roku studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Ignacego Pieńkowskiego, Karola Frycza i Jana Hoplińskiego. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1937 roku. Od 1945 był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 40. związał się ze skupioną wokół Tadeusza Kantora Grupą Młodych Plastyków. Na przełomie 1947 i 1948 przebywał w Paryżu. Współpracował wtedy z artystami skupionymi pod nazwą „Le Surrealisme Revolutionnaire”, między innymi przy redagowaniu miesięcznika „Reuvue Bierstriel du Bureau International du Surrelaisme Revolutionnaire”. Po powrocie do Polski, przez krótki czas tworzył w nurcie socrealizmu, jednak już w 1955 zaprezentował na wystawie w warszawskim Związku Literatów swoje prace abstrakcyjne z lat 1949-1955. Od tej pory artysta konsekwentnie rozwijał swoją twórczość w kierunku stylistyki abstrakcyjnej.
Szwacz czerpał z kubizmu i informelu. Dążył do przedstawienia za pomocą języka plastyki stanów ducha oraz kwestii metafizycznych - związków człowieka z uniwersum, w którym żyje, a także jego roli i miejsca w świecie.
Na początku lat 60. Szwacz wypracował swoją ideę sztuki ARS- Horme, czyli Sztuki Poruszenia Wyobraźni. W swoim manifeście postulował utworzenie całkowicie autonomicznego artystycznego świata, który miał być połączeniem kultury i natury.