TADEUSZ DOMINIK - NOTA BIOGRAFICZNA

Tadeusz Dominik urodził się w 1928 roku Szymanowie, zmarł 20 maja 2014 roku. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Jana Cybisa. Dyplom uzyskał w 1953 roku. Po skończeniu studiów nauczał na macierzystej uczelni prowadząc od 1965 roku pracownię na Wydziale Malarstwa. W 1988 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Artysta związany był głównie z nurtem koloryzmu.

Początkowo tworzył obrazy figuratywne. Do 1960 roku obok malarstwa uprawiał również drzeworyt kolorowy w dużych formatach. W drugiej połowie lat 50. zaczął malować obrazy abstrakcyjne zbliżone do malarstwa informel. Ekspresyjny styl tego okresu zmienił się w latach 70. Kolory uległy rozjaśnieniu, formy stały się wyraźniej określone również gruba faktura zmieniła się na lżejszą. Charakterystyczną cechą jego stylu było konstruowanie kompozycji obrazu z okrągłych plam barwnych. Równocześnie do malarstwa artysta zajmował się tkaniem gobelinów oraz tworzeniem się ceramiki. Interesowała go również grafika komputerowa. Inspiracją dla jego twórczości artystycznej była przyroda. Punktem wyjścia dla jego abstrakcyjnych prac był pejzaż, który artysta poddawał uproszczeniu.

W 1956 roku malarz reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych oraz prywatnych w Polsce i za granicą, w tym m.in.: w nowojorskim Museum of Modern Art, wiedeńskim Museum Albertina, Stedelijk Museum w Amsterdamie. W 1973 roku artysta otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa. Był także stypendystą Ford Foundation.

ARTYSTA O SWOJEJ TWÓRCZOŚCI

Tadeusz Dominik w wywiadzie z Elżbietą Dzikowską

"Jestem „etatowym” optymistą w malarstwie, więc pewnie i w życiu. Urodziłem się na wsi i tam mieszkałem przez pierwsze dziewięć lat. To one nadały ton późniejszym. O moim charakterze zadecydowało więc w znacznym stopniu obcowanie z naturą. Natura nigdy nie nastraja agresywnie. Uspokaja, daje nam pogodę ducha.(...) Nie chcę ilustrować natury ani robić jej dosłownego portretu – od razu by wygrała w konfrontacji z obrazem. Poza tym artysta musi działać wybiórczo, a wybierając – stwarza inny porządek. Ja również coś odrzucam, coś przejmuję.”

Bibliografia: Elżbieta Dzikowska, Wywiady z mistrzami malarstwa, Izabelin, Warszawa, Rosikon Press, 2011.

Justyna Guza Kolor był jego językiem. Wspominamy prof. Tadeusza Dominika

„Byłem uczniem Jana Cybisa, wybitnego malarza, kolorysty i to w czasie, gdy po wojnie w Polsce koloryzm osiągnął swoje apogeum. Podziwiałem profesora, uczyłem się od niego. Był dla mnie absolutnym autorytetem, do tego stopnia, że bałem się nawet w jego obecności odezwać, w pracowni na Akademii najchętniej skrywałem się za sztalugami. A jednak przyszła pora, gdy po studiach zacząłem się wyzwalać. Dwa lata po skończeniu Akademii zaprosiłem Jana Cybisa do mojej pracowni i pokazałem mu obrazy. Cybis powiedział "Nie rozumiem ich, ale wierzę w twój talent". I tak poszedłem własną drogą.” - Tadeusz Dominik w wywiadzie z Anną Bernat http://dzieje.pl/content/tadeusz-dominik-jestem-cz%C5%82owiekiem-natury „Dawniej wydawało nam się, że Cybis był wielki, a Tadeusz Dominik był jego uczniem, ale z dzisiejszej perspektywy okazuje się, że wielkim profesorem i wybitnym malarzem był też Tadeusz Dominik. Bo już kolejne pokolenia odnoszą się do niego tak, jak on dawniej do swojego mistrza Jana Cybisa.” -

Bibliografia: Oficjalna strona Polskiego Radia, Kulturalna Jedynka

WYBRANE WYSTAWY

2003 - Pałac Górków, Galeria Nowa, Poznań;
1999 - Warszawa - rycząca czterdziestka", Ogródek Propagandy, Łódź;
1996 - Joannart Gallery, Vicenza;
1988 - StaraKordegarda, Warszawa;
1990 - Galeria Laterna, Sztokholm;
1988 - Galerii für Moderne Kunst Varrelbisch, Hamburg;
1987 - I Międzynarodowy Festiwal Sztuk Wizualnych, Stambuł;
1971 - „25 lat malarstwa polskiego” Muzeum Narodowe, Poznań;
1961 - II Biennale młodych, Musée d’art. Moderne de la ville de Paris, Paryż;
1960 - „Konfrontacja 1960”, Galeria „Krzywe Koło”, Warszaw;
1959 - „Pologne. 50 ans de peinture”, Musee d"Art et d"Histoire, Genewa;
1959 - Galerie Lambert, Paryż;
1958 - Guggenheim International Award, Nowy Jork;

Inkografie - unikatowe edycje dzieł sztuki

Inkografia jest nowoczesną techniką graficzną przeznaczoną do powielania prac artystów o charakterze kolekcjonerskim. Wykorzystanie odpowiednich materiałów jak wysokiej jakości tuszu i papieru sprawia, że prace odpowiadają najwyższym standardom jakości i trwałości. Inkografie wykonywane są w limitowanych edycjach (50 lub 100). Każda praca opatrzona jest odręczną sygnaturą autora. Wszystkie dzieła posiadają dodatkowo certyfikaty oraz hologramy potwierdzające ich autentyczność. [więcej]

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY