FELIKS MICHAŁ WYGRZYWALSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Feliks Michał Wygrzywalski
[Źródło: NAC]

Feliks Michał Wygrzywalski urodził się w 1875 roku w Przemyślu, zmarł 1944 roku w Rzeszowie. W latach 1893-1898 studiował w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Johanan Caspara Hertericha i Carla von Marr, następnie naukę kontynuował w Académie Julian w Paryżu.
Jeszcze w czasach studenckich kilkukrotnie podróżował do Włoch, a w 1900 roku zdecydował się przenieść do Rzymu. W 1906 roku Feliks Michał Wygrzywalski odbył ważną dla rozwoju jego twórczości podróż do Egiptu.
W 1908 roku artysta zamieszkał we Lwowie, gdzie pracował pełniąc obowiązki inspektora sceny w miejscowym teatrze. W dalszym ciągu, w miarę możliwości, podróżował jednak do krajów śródziemnomorskich.

Feliks Michał Wygrzywalski zajmował się przede wszystkim malarstwem sztalugowym, ale uprawiał również malarstwo ścienne (dekorował m.in. lwowską Izbę Przemysłowo-Handlową czy sanatorium Lwigród w Krynicy) i projektował witraże. Artysta zajmował się też grafiką, ilustratorstwem oraz projektowaniem kostiumów i scenografii teatralnych.

Malarz wykorzystywał najczęściej technikę olejną i pastel, jako podłoże używał płótna, płyt i tektury. Realistyczne, czy wręcz naturalistyczne malarstwo artysty początkowo było skupione wokół tematów ekspresyjnych i dramatycznych, Feliks Michał Wygrzywalski malował głównie sceny z życia społeczeństwa, np. strajki i ciężką pracę ludzi. Malarz podejmował również tematykę pejzażu Włoch i Ukrainy, wykonywał też portrety i akty. Szczególnie znane są jego naturalistyczne obrazy marynistyczne, na których przedstawiał codzienne zajęcia neapolitańskich rybaków.
Po wspomnianej podróży do Egiptu artysta skupił się na malowaniu obrazów ukazujących sceny o charakterze orientalnym. W repertuarze prac Feliksa Michała Wygrzywalskiego coraz częściej zaczęły się pojawiać bliskowschodnie sceny rodzajowe, wizerunki beduinów, kupców arabskich czy modlących się muzułmanów.
W całej twórczości artysty widoczne jest silne zainteresowanie malarza problematyką światła i koloru w obrazie. Feliks Michał Wygrzywalski dużo pracował wykonując szkice z natury. Jego obrazy charakteryzują się trafnym odwzorowaniem rzeczywistości, żywą, kontrastową paletą barw i doskonale zaobserwowanym światłocieniem.

Feliks Michał Wygrzywalski, Autoportret, Muzeum Narodowe w Warszawie
[Źródło: Cyfrowe MNW]

Wartym uwagi tematem w twórczości Feliksa Michała Wygrzywalskiego jest autoportret. Artysta wykonywał klasyczne wizerunki ukazując się jako malarza przy pracy, najczęściej w plenerze, jednak często też wkomponowywał swój portret w sceny rodzajowe i przedstawiał się np. jako żołnierz, rybak czy sternik statku. Częstym atrybutem towarzyszącym autoportretom artysty jest drewniana fajka.
Szczególnie interesujące są z pewnością wizerunki, w których malarz obrazował siebie w konkretnym kostiumie kulturowym – zwykle w arabskim stroju wschodnim z kefiją i agalem lub turbanem. Na tym ostatnim z typów autoportretów artysty najtrudniej jest rozpoznać charakterystyczne rysy twarzy Feliksa Michała Wygrzywalskiego, są one jednak znakomitym świadectwem zainteresowania artysty kulturą Bliskiego Wschodu i próby utożsamienia się z nią.

Feliks Michał Wygrzywalski pokazywał swoje prace na wystawach zbiorowych i indywidualnych, z których najważniejsze odbyły się w okresie międzywojennym we Lwowie (1932) i Krakowie (1935). Obrazy artysty cieszą się widocznym zainteresowaniem wśród kolekcjonerów prywatnych, jego prace znajdują się również w wielu zbiorach muzealnych, np. Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie czy Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku.

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY