KUKLA Kamil

KAMIL KUKLA - NOTA BIOGRAFICZNA

Kamil Kukla urodził się w 1989 roku w Tarnowie. Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych im. Artura Grottgera w Tarnowie. W latach 2008-2013 studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Stanisława Tabisza. Dyplom obronił w 2013 roku w Pracowni Wklęsłodruku prof. Henryka Ożóga, uzupełniony aneksem w Pracowni Filmu Animowanego prof. Jerzego Kuci. Obecnie pracuje jako wykładowca podstaw grafiki warsztatowej w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Tarnowie.
Kukla zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką cyfrową oraz muzyką eksperymentalną.

Prace Kukli znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku i Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK. Obrazy artysty są również częścią wielu kolekcji prywatnych w Polsce i Europie.

Malarstwo Kukli formalnie wyrasta z tradycji surrealistycznej, bazuje na hybrydyzacji i deformacji. Obrazy, przede wszystkim martwe natury i pejzaże, balansują na pograniczu malarstwa figuratywnego i abstrakcyjnego. Prace artysty są dwuznaczne, skrajne zarówno w kwestii formalnej jak i interpretacyjnej. Twórczość artysty wyraźnie rozdziela się na dwa, różne stylistycznie okresy.
Na początku swojej kariery artystycznej Kukla koncentrował się przede wszystkim na formach biologicznych. Tworzył prace graficzne, rysunkowe i malarskie, jako podłoże wykorzystując najczęściej prostokątną płytę. Sztuka z tego okresu ukazuje mroczne przestrzenie i zawieszone w nich zdeformowane, silnie modelowane światłocieniowo, organiczne kształty, nasuwające skojarzenia anatomiczne, przywodzące na myśl zwierzęce truchła i kokony. Precyzyjnie, gładko malowane dzieła, tworzą nowy, odrealniony świat i silnie oddziałują na emocje. Obrazy z jednej strony przyciągają wzrok, wprawiają w zachwyt i hipnotyzują, z drugiej jednak budzą niepokój oraz poczucie makabryczności. Tajemniczość prac potęgują jeszcze enigmatyczne tytuły, określające czas powstania dzieł, niekiedy sugerujące także kierunek interpretacji. Ten okres twórczości Kukli kojarzy się nieco z malarstwem Zdzisława Beksińskiego.
W ostatnim czasie Kukla zmienił stylistykę, zbliżając się do nurtu nowego ekspresjonizmu. Artysta zaczął łączyć obecne już w pierwszym etapie twórczości echa dawnego malarstwa (przede wszystkim holenderskich mistrzów barokowych martwych natur) z ekspresjonizmem i abstrakcją organiczną. W dziełach pojawiło się wyczuwalne echo komiksu, którym artysta pasjonował się w dzieciństwie. Coraz bardziej odważne stały się również eksperymenty i zabawy Kukli z możliwościami medium malarskiego.
Artysta porzucił dopracowane formy wydobywane z mroku tła na rzecz kłębiących się kształtów, malowanych bardzo ekspresyjnie na dużych płótnach o kształcie zbliżonym do kwadratu. Skrajnie zmieniła się również kolorystyka prac Kukli. W malowanych w nowej stylistyce obrazach z roku 2014 widoczne jest jeszcze przywiązanie artysty do czerni i szarości, od roku 2015 natomiast Kukla coraz częściej wykorzystuje soczyste, czyste barwy, rodem ze wspomnianych już komiksów. Artysta w dużym stopniu rezygnuje również z modelunku światłocieniowego.
Kukla maluje swoje obrazy fakturowo, warstwami możliwymi do rozpoznania poprzez nachodzące na siebie elementy dzieła. Z bliska dzieła przypominają paletę malarską, na której dopiero mieszane są wyciśnięte z tuby partie farby. Wielkoformatowa sztuka artysty przeznaczona jest do oglądania z dystansu, ponieważ wtedy barwy i formy należycie spajają się ze sobą we wnętrzu ludzkiego oka. „Nowsza” twórczość Kukli jest również bliższa abstrakcji. Na pierwszy rzut oka obłe i wygładzone, a także ostre i fakturowe formy zdają się niczego konkretnego nie przedstawiać. Po chwili jednak rozpoznawalne stają się części ludzkiego ciała, np. stopy, piersi czy pośladki, a także elementy fauny i flory (paszcze, owoce) i kultury masowej (emotikony).

BIBLIOGRAFIA
1. Antecka J., Mroczne przestrzenie ducha i materii, „Kronika Krakowska”, [w:] „Dziennik Polski” 48, 27.02.2012, s. 6.
2. Jałowik D., Kozioł M., O najmłodszym pokoleniu twórców z Krakowa, Katalog towarzyszący wystawie: Artyści z Krakowa, Generacja 1980-1990, (16.10.2015-27.03.2016), Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, MOCAK, Kraków.
3. Dudek A. J., Kamil Kukla. Figury. Katalog wystawy, Galeria Attis, 2012 [dostępny na stronie: https://www.galeria-attis.pl].

WYSTAWY INDYWIDUALNE

2018 - "What’s Love Got to Do With It" (z Baptiste Charneux), Szara Kamienica, Kraków;
2018 - "ŁEB", Galeria m², Warszawa;
2017 - "U+1F351 PEACH", Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie;
2017 - "Bubble Park", Dukley Art Center, Kotor, Czarnogóra;
2016 - "Bunt na Bounty", BWA Sokół, Nowym Sączu;
2014 - "Curriculum vitae", Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie;
2013 - "Umiejscowienie" (wraz z Ewą Szozdą), Poznań Gallery Weekend;
2012 - "Figury", Galeria Sztuki ATTIS - Ryszard Lachman, Kraków;
2011 - Tarnowski Teatr im. L. Solskiego, Tarnów;
2008 - Galeria Miejska (Galeria Mała), Tarnów.

WYSTAWY ZBIOROWE

2018 – "Wielcy sarmaci tego kraju / Wielkie sarmatki tego kraju", BWA Tarnów;
2018 – Nagroda Fundacji Vordemberge-Gildewart 2018, Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, MOCAK;
2017 - 43. Biennale Malarstwa Bielska Jesień 2017, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała;
2017 – "No problem", Galeria Potencja, Kraków;
2017 - Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko” 9, Centrum Aktywności Twórczej, Ustka;
2017 - "X/Y", Center for Modern and Contemporary Art MODEM, Debreczyn, Węgry;
2016 - "KA-MU-FLAŻ", Galeria Szara Kamienica, Kraków;
2015/2016 - "Artyści z Krakowa. Generacja 1980-1990", Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, MOCAK;
2013 - Second International Mezzotint Festival, Jekaterynburg, Rosja;
2013 - "Variografia", Pałac Sztuki, Kraków;
2011 - IV Konkurs Grafiki im. L. Meidnera, Oleśnica;
2011 - Międzynarodowe Triennale Małe Formy Grafiki, Miejska Galeria Sztuki w Łodzi;
2011 - Wystawa prac studentów krakowskiej ASP, Galeria Onamato, Kraków;
2011 - 7 Ogólnopolskie Biennale Grafiki Studenckiej w Poznaniu;
2011 - European Print Exibition, Somerville, USA;
2007 - Druga wystawa z cyklu "Galeria Młodych", Tarnów, Muzeum Okręgowe.

OSIĄGNIĘCIA ARTYSTY

2017 — Wyróżnienia w 9. Edycji Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko”, Ustka
2016 — Nagroda Fundacji Grey House w 6. edycji Konkursu FGH na najciekawszą osobowość artystyczną roku, Kraków
2014 – Medal Honorowy na 15. Międzynarodowym Triennale „Małe Formy Grafiki”, Łódź
2014 – III Miejsce w 24. Ogólnopolskim Przeglądzie Malarstwa Młodych PROMOCJE 2014, Legnica
2013 – Udział w finale Konkursu Artystyczna Podróż Hestii, Sopot

Kamil Kukla

Fragment tekstu kuratorskiego towarzyszącego ekspozycji:

Wyłaniające się z mroku zdeformowane kształty, odrzucające wzrok widza i hipnotyzujące zarazem, oto definicja malarstwa Kamila Kukli. Młody artysta w swoich pracach, prezentuje figury-zagadki, których interpretacja balansuje pomiędzy materią biologiczną a immanentnym infernum artysty. Stłoczone, zdeformowane, niedookreślone, powodują wieloaspektowe interpretacje. W twórczości Kukli można dostrzec echa nurtów: abstrakcji organicznej, surrealizmu i ekspresjonizmu.Na prezentowanej wystawie zobaczymy prace powstałe w ostatnich dwóch latach, których specyfiką jest mroczna przestrzeń oraz zawieszone w niej sylwetki. Pobudzone niebezpiecznie do życia przez artystę, kierują nasze konotacje na temat tego co wewnątrz. Biologiczne zawiniątka, kokony, zostały usamodzielnione, ewoluowały w autonomiczny byt. Z natury bezbronne, przeistoczyły się w groźne figury. W obrazach Kamila Kukli to co wewnątrz, staję się zewnętrznym, natomiast niewinne staje się złowieszcze. Artysta w każdej kompozycji przedstawia nam inny kształt, tworząc swoiste archiwum różnorodnych materii. Dowodem czego są numeryczne tytuły prac: 10HED, 10SCI, 11NBR .... Skróty te, jak przyznaje autor, stanowią szyfr: cyfry wskazują na rok powstania obrazu, natomiast litery wywodzą się z gry skojarzeń. [więcej]

Katalog towarzyszący ekspozycji znajduje się na podstronie o wystawie.

Artykuł Jolanty Anteckiej o wystawie.

Delfina Jałowik, Monika Kozioł O najmłodszym pokoleniu twórców z Krakowa

"Obrazy Kamila Kukli na pierwszy rzut oka wydają się ekspresyjnie malowanymi abstrakcjami, po bliższym przyjrzeniu z ich powierzchni wyłaniają się elementy figuratywne. Prace stanowią zbiór wizualnych fascynacji artysty, wśród których są taszyzm i malarstwo dawne: martwe natury mistrzów holenderskich czy sposoby przedstawiania roślinności przez artystów rokoka. Pojawiają się także formy kojarzące się z biologią i odniesienia do pradziejów Ziemi (dinozaury). O swoich aktualnych inspiracjach artysta opowiada: "od kilku miesięcy przy sztalugach mam stale otwartą - swego czasu dość popularną książkę - Zanim pojawił się człowiek. Jest to rzecz pięknie ilustrowana przez czeskiego malarza specjalizującego się w rekonstrukcjach paleontologicznych, Zdenka Buriana, w której w sposób naturalistyczny przedstawione zostały wymarłe stworzenia z mezozoicznymi gadami na czele. Przy pracy towarzyszą mi rozmaite atlasy zwierząt oraz albumy ze skamieniałościami. Bardzo podobają mi się zwłaszcza zbitki wapienne nafaszerowane różnego rodzaju szczątkami zwierząt morskich - od małży, przez belemnity, po amonity i liliowce. Podobną gęstość próbuję uzyskać w najnowszych pracach".

Delfina Jałowik, Monika Kozioł, O najmłodszym pokoleniu twórców z Krakowa, Katalog towarzyszący wystawie: Artyści z Krakowa, Generacja 1980-1990, (16.10.2015-27.03.2016) Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, MOCAK, Kraków, s. 52, 56.