MIKULSKI Kazimierz

KAZIMIERZ MIKULSKI

Kazimierz Mikulski urodził się w 1918 roku w Krakowie, zmarł w 1998 r. tamże. Studiował malarstwo w Akademii krakowskiej, w pracowni Pawła Dadleza oraz Kazimierza Sichulskiego. Podczas okupacji, kontynuował naukę w Kunstgewerbeschule pod kierunkiem Fryderyka Pautscha. W latach 1945-46 uczył się aktorstwa i reżyserii w Studio Dramatycznym przy Starym Teatrze w Krakowie. Znany był w środowisku krakowskim pod pseudonimem „Balzak”. W swoich działaniach artystycznych nie bał się eksperymentować i poszukiwać nowych rozwiązań. Artysta debiutował w 1945 roku, na pierwszej wystawie Grupy Młodych Plastyków w Zakopanem. Od 1957 roku Kazimierz Mikuski należał do II Grupy Krakowskiej. Występował ponadto jako aktor w teatrze.

Twórczość Kazimierza Mikulskiego

W latach 1948-1979 artysta był współzałożycielem, scenografem i kierownikiem plastycznym Teatru Lalki i Maski "Groteska". Od tego czasu artysta przez ponad 30 lat tworzył scenografię, kostiumy i maski. W swoich projektach artysta nawiązywał do stylistyki Wsiewołoda Meyerholda. Warto wspomnieć, że ten rosyjski reżyser dążył do świadomej teatralizacji scenicznego świata. Artysta obok scenografii i lalek projektował również kostiumy teatralne oraz ilustracje książek. Kazimierz Mikulski jest autorem m.in. przygód Ferdynanda Jerzego Ludwika Kerna, bajek Bogdana Brzezińskiego, wierszy Antoniego Marianowicza. Zajmował się także oprawą plastyczną filmów rysunkowych. Twórczość Kazimierza Mikulskiego wpisuję się w nurt malarstwa metaforycznego oraz surrealistycznego przeładowanego liryzmem. Artysta wielokrotnie odwoływał się do „logiki” marzenia sennego. Do stałych motywów w jego obrazach należą smukłe kobiety (nazywane przez krytyków "fryzjerskimi Beatrycze" i "okrągłopiersiastymi panienkami") w otoczeniu równie subtelnych motyli, ptaków. Kompozycja dzieł charakteryzuje się swobodą i zarazem oszczędnością elementów. Płasko kształtowane plamy barwne kontrastują z rysunkowością form. Twórczość artysty przepełniona jest liryzmem oraz zagadkowym nastrojem.

W połowie lat 40. malował obrazy abstrakcyjne zgeometryzowane. Jednak bardziej niż ascetyzm Malewicza pociągała go poetyka malarstwa hiszpana Joana Miró. Wraz z Marią Jaremą i Jonaszem Sternem, zaraz po wojnie tworzył w duchu abstrakcjonizmu aluzyjnego. Wczesne obrazy, takie jak Nocna próba (1954) - dowodzi o ówczesnej fascynacji teatrem awangardowym. Geometryzacja w latach 50. przeobraża się w ascetyczną kompozycję i suchy rysunek. Kolejnym etapem w sztuce artysty była rezygnacja z trójwymiarowej przestrzeni w obrazie na rzecz nadbudowanych kolejnych planów. Przykładowymi dziełami są Oczekiwanie (1955), Panna młoda – bukiet ślubny (1966). Po pewnym czasie w malarstwie pojawiły się nierzeczywiste wizje krajobrazów (Dziewczyna z hotelu – 1969). Późniejsza sztuka przybrała zdecydowanie metaforycznym charakterze o lirycznym i erotyzmem nastroju. Kazimierz Mikulski wcześnie wykształcił charakterystyczny styl oparty na figuratywności poddanej swobodnej grze wyobraźni odpowiadające poetyce snu. Idylliczny, poetycki i tak pełen baśniowych tajemnic, świat powoduję porównać artystę do Paula Delvaux. Innym dowodem na ich związek są liczne postacie kobiet pojawiające się obrazach. Ponadto wpływać na niego mogła postać Maxa Ernsta oraz Rene Magritta, którzy stosowali zaskakujące zderzenia postaci i zwierząt z otaczającą je rzeczywistością. Sam artysta przyznawał się jednak do fascynacji malarstwem Łukasza Cranacha starszego.

Nagrody i wystawy - Kazimierz Mikulski

Artysta był laureatem licznych nagród: Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za osiągnięcia w dziedzinie scenografii (1962), Złotej Odznaki Miasta Krakowa (1965), Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (1964). Kazimierz Mikulski prezentował swoje prace na ponad 50 wystawach indywidualnych m.in. w Londynie, Paryżu i Wiedniu oraz 250 wystawach zbiorowych w kraju i na całym świecie.