GRZEGORZ BEDNARSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Grzegorz Bednarski urodził się w 1954 roku w Bydgoszczy. W latach 1975-1980 kształcił się na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskał u prof. J. Szancenbacha. Od 1980 roku rozpoczął pracę pedagogiczną na macierzystej uczelni. Od roku 1998 kieruje własną pracownią malarstwa w ASP w Krakowie. W latach 1981-1989 brał aktywny udział w ruchu kultury niezależnej, tworząc ekspresyjne prace poruszające problematykę egzystencjalno-metafizyczną. Artysta zaliczany jest do tzw. figuracji krakowskiej. Na początku lat 90. zaczął malować jak sam powiedział: "zwyczajne małe obrazki", oszczędne przedstawienia prostych przedmiotów, ujawniające m.in. fascynacje czystym kolorem i światłem. Przedmioty - symbole, jak jajko czy czaszka, zestawione z ubogimi sprzętami życia codziennego zbliżają nas do tajemnic egzystencjalnych. Artysta w swoich pracach rysunkowych inspirował się dziełami literackimi takich autorów jak: Dante, Stanisław Czycz, Stanisław Świątek czy Krzysztof Lipka.

Obok rysunków piórem i tuszem artysta posługuje się tłustym pastelem oraz wykorzystuje technikę kolażu. Twórczość artysty koncentruje się głównie wokół cykli malarskich: Wielki metafizyk, 1981; Ni mas ni menos, 1984; Hedonista maluje Ukrzyżowanie, 1998-2002; Personifikacje; 1998-2002; Popielec, 2001-2004) oraz rysunkowych (Dom misteriów, 1990; Bajka paryska-śmiej się dziadku, 1994; Czy czyta pani Czycza czy Czycza pani zna, 1996-1999; Inferno, 1993-2000.

ARTYKUŁY NA TEMAT ARTYSTY

 
Nina Kinitz 25 czerwca 2009:

"Dorobek twórczy Grzegorza Bednarskiego obejmuje kilka serii obrazów oraz rysunków. Charakterystyczne są dla tegoż artysty przede wszystkim zaskakujące zestawieniem przedmiotów martwe natury. Przedstawiają one na przykład akordeon przysłonięty dużą, zwierzęcą czaszką, pod którą znajduje się kalendarzyk oraz czarne rękawiczki („Martwa natura dla Panasa II”). Często pojawiają się też ziemniaki, przy których leży garnek oraz ludzka czaszka, bądź rzucone niechlujnie prawidła do butów (np. „Martwa natura dla Dadleza IX”, „Prawidła, ziemniaki i garnek”). Wszystkie te obrazy są bardzo pesymistyczne w swej wymowie. Możemy odnieść wrażenie, iż zestawienie tych pozornie przypadkowych przedmiotów jest metaforą przemijania, które dotyka nie tylko ludzi, lecz również zwierzęta, a nawet psujące się sprzęty. Przyjrzyjmy się dokładniej wspomnianemu już wyżej dziełu pod tytułem „Prawidła, ziemniaki i garnek”. Przedstawia ono zaledwie cztery przedmioty codziennego użytku, które oprócz znanego każdemu, praktycznego znaczenia niosą ze sobą o wiele bardziej symboliczne treści. W lewej części obrazu mamy garnek, a więc naczynie, które posiada co najmniej dwa zawoalowane znaczenia. Z jednej strony symbolizuje on kobiecą seksualność (a więc pośrednio także macierzyństwo i narodziny), z drugiej natomiast oznacza upadek i oddalenie się od Boga, wynikające z grzechu pierworodnego. Można więc założyć, że na obrazie Bednarskiego garnek jest znakiem początku życiowej drogi człowieka, czyli narodzin. Obok naczynia leżą prawidła do butów, które pośrednio symbolizują akt chodzenia. Mogą one stanowić tutaj nawiązanie do biegu życia, tym bardziej, że znajdują się pomiędzy naczyniem, a rosnącym w ziemi ziemniakiem – symbolem śmierci. Tematyka związana z przemijaniem jest tutaj dodatkowo podkreślona przez kształt samego dzieła – obraz jest bowiem prostokątem o dwóch długich ścianach, przez co jednoznacznie kojarzy się z trumną."

[źródło: http://www.polskiemuzy.pl]

Krzysztof Lipka, Grzegorza Bednarskiego Figur racje

 
"Malarstwo Grzegorza Bednarskiego konsekwentnie przebiega trzema torami: figuracja, martwa natura i pejzaż. Choć emocjonalne i spirystyczne nasycenie martwych natur wskazuje niewątpliwie na ich doniosłość w malarskim świecie Bednarskiego, to jednak głównie obrazy figuralne, przeważając pod względem liczebności, rozmachu i formatu, wprowadzają przede wszystkim tematyczną rozległość, różnorodność i znamienną wagę znaczeń. W wielkich obrazach sztalugowych Bednarskiego figuracja bardzo często łączy się z rekwizytami typowymi dla martwej natury, przy czym przedstawianie na obrazach przedmioty nabierają symbolicznej wymowy. Wszystkie cykle malarskie, rysunkowe i graficzne Bednarskiego (z których jedne obejmują tylko rysunek, drugie malarstwo sztalugowe, jeszcze inne prace w różnych technikach) skupiają się wokół figury albo wokół działań podmiotowych związanych z przedstawieniami figuralnymi. Niektóre z nich są ściśle związane z tekstami literackimi (Dante, Czycz)."

 
[źródło: Krzysztof Lipka, Grzegorza Bednarskiego Figur racje, [w:] Figury i Figuracje, Materiały LIV ogólnopolskiej sesji naukowej Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Lublin 20-22 października 2005, pod redakcją M. Kitkowskiej-Łysiak, R. Kasperowicza, M. Lachowskiego, L. Lameńskiego, Warszawa 2006, s. 331.]

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY