PAPROCKI Ryho

RYHO PAPROCKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Ryszard "Ryho" Paprocki urodził się w 1963 roku. W latach 1983-1989 studiował architekturę na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. W roku 1989 rozpoczął studia na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach prof. Juliusza Joniaka oraz prof. Józefa Ząbkowskiego. Artysta jest współzałożycielem Stowarzyszenia Ogrody Sztuki w Krakowie. W 2007 roku razem z Ewą Sadowską, Iwoną Grdeń-Korzeniowską i Piotrem Korzeniowskim założył nieformalną grupę artystyczną: PI_ER.

Twórczość Ryszarda "Ryho" Paprockiego

Ryho Paprocki tworzy w wielu technikach, poza malarstwem olejnym, zajmuje się rysunkiem, rzeźbą, grafiką i instalacjami. Artysta łączy abstrakcję geometryczną ze sztuką figuratywną, maluje portrety i martwe natury. Obrazy Ryha Paprockiego cechuje harmonia i linearność, oraz rozbudowana faktura.

Artysta specjalizuje się w monumentalnym malarstwie iluzjonistycznym, które maluje w przestrzeniach publicznych. Malarz tworzy również murale, które cieszą się popularnością i uznaniem wśród odbiorców (np. "Wincenty Witos – Polonia Restituta" w Wierzchosławicach, "Niepodległe Gorlice" w Gorlicach, "Alegoria matematyki i informatyki" na Wydziale Matematyki i Informatyki UJ).

Ryszard "Ryho" Paprocki - wystawy i zbiory

Ryszard "Ryho" Paprocki eksponował swoje prace w kraju i za granicą, m.in. w Hanowerze, Paryżu i Frankfurcie. Jego obrazu znajdują się np. w zbiorach Muzeum Ogrodu Botanicznego UJ w Krakowie.

WYBRANE WYSTAWY INDYWIDUALNE

1985 - Obrazy, Galeria Gil, Kraków;
1988 - "Szare tło", Galeria Expo, WA Politechniki Krakowskiej, Kraków;
1990 - Malarstwo, Ośrodek Kultury Teatralnej W Bramie, Zamość;
1992 - Malarstwo, Galeria S-Fields, Kraków;
1995 - "Dziennik", Galeria Krytyków Pokaz, Warszawa;
2000 - EXPO’2000, Hannover;
2001 - "Antypody", Galeria Anna Iglińska, Kraków;
2007 - "Sgraffito Vis Animi", Galerie ARS CRACOVIA;
2008 - "Between Blue and Red", Galerie Pirschke, Frankfurt a/M;
2009 - Projekt: Zakopane, Rówień Krupowa - "Willa Orla", Zakopane - instalacja;
2009 - Struktury, II Festiwal Ojcowska Dolina Marzeń, Ojców, ruiny Zamku Królewskiego - instalacja;
2010 - "Kontekst możliwy", Wawel-Service, Kraków;
2011 - Interferencje - instalacja na Pl. Wszystkich Świętych w Krakowie - ART SESJA.

ARTYSTA O SWOJEJ TWÓRCZOŚCI

O abstrakcji:

(...) sztuka abstrakcyjna jest bezwzględnym i nowym artefaktem nie mającym nic wspólnego z czymkolwiek, co istnieje i co można zobaczyć. To nowy fragment świata stworzony już nie przez Boga, lecz przez artystę.Abstrakcja na podobieństwo muzyki symfonicznej wprowadza odbiorcę w stan wyciszenia i kontemplacji (...)

Ryho Paprocki, Ojców, kwiecień 2004 r.

ARTYKUŁY NA TEMAT ARTYSTY

"Malarstwo Paprockiego cechuje niespotykany indywidualizm wypracowany na drodze eksperymentu i długoletnich poszukiwań artysty. Znaczący wpływ na twórczość Paprockiego wywarły zarówno studia architektury jak i malarstwa oraz wzajemne przenikanie się tych kierunków. Otworzyły one nowy obszar eksperymentowania artysty z obrazem koncentrujący się na ekspresyjnym zestawieniu kształtu, linii, koloru i struktury obrazu. Swoiste znaczenie w malarstwie Paprockiego odgrywają znaki i symbole podstawowe, nazywane przez niego "archetypami". Archetypami akceptowanymi przez Paprockiego są: trójkąt, kwadrat (prostokąt) i koło. Sięgając po te elementy artysta porządkuje je najpierw koncepcyjnie w odniesieniu do określonych struktur geometryczno – matematycznych na zasadzie swoistego, znanego jedynie autorowi alfabetu. Istotnym dla artysty staje się rozdysponowanie i uporządkowanie tych znaków w oparciu o tło obrazu oraz wybór kluczowego miejsca dla elementu zasadniczego w stosunku do całej reszty. Na obrazach Paprockiego pojawiają się z reguły trzy archetypy (elementy), artysta bowiem uważa, że dwa nie wystarczają do zbudowania architektonicznej formy, a wręcz proszą się o ten trzeci. Rytm w sensie architektonicznym wymaga trzech elementów. W sensie matematycznym odpowiada to ciągowi, który również definiowane są przez trzy wyrazy. Uporządkowany przez artystę zbiór i multiplikacja tychże elementów w różnych skalach i konfiguracjach sprawia, że na obrazach pojawia się „rytm” bezpośrednio odwołujący się do emocji widza. Te zwielokrotnione podziały rytmiczne, pozornie tkwiące w ukryciu i niezauważalne na pierwszy rzut oka wypełniają cały obraz i budują niewiarygodną strukturę działającą w sposób nieograniczony na wyobraźnię każdego odbiorcy. Paprocki dokonuje niebywałego i perfekcyjnego zestawienia emocjonalnego stanu swojego umysłu oraz wyważonej koncepcji malarstwa intelektualnego i intelektualnych przemyśleń. Stąd też ascetyczne prace artysty są tak pełne swoistego, wewnętrznego życia. Ascetyzm obrazów Paprockiego bierze się również stąd, że twórca dąży do ograniczenia koloru. Artysta dokonując powolnej i zamierzonej redukcji gamy kolorów koncentruje się na badaniu przyczynowości i związków pomiędzy kolorem, a przestrzenią. Subtelność w operowaniu kolorem i sterylność obrazów Paprockiego zostają zrównoważone przez rozbudowaną materię obrazu."

Grażyna Śliwińska, Kraków, listopad 2002 r. [źródło: materiały artysty]