PIEŃKOWSKI Ignacy

Ignacy Pieńkowski urodził się w 1877 roku, zmarł w 1948 roku. W 1892 roku rozpoczął naukę w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. Trzy lata później przeniósł się do Krakowa i wstąpił na Akademię Sztuk Pięknych. Jego profesorami byli m.in.: Teodor Axentowicz, Jan Stanisławski i Leon Wyczółkowski. Edukację dopełnił na paryskiej Académie Julian oraz w monachijskiej szkole Stanisława Grocholskiego. W 1914 roku przejął po Leonie Wyczółkowskim Katedrę Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w 1930 roku. W jego pracowni uczyło się wielu wybitnych polskich malarzy, m.in. Jan Cybis, Hanna Rudzka-Cybis czy Paweł Dadlez.

Artysta należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz Towarzystwa Artystów Malarzy i Rzeźbiarzy „Sztuka Rodzima”. Od 1924 roku był częścią redakcji pisma „Sztuki Piękne”. Został uhonorowany Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta oraz francuskim Medalem Legii Honorowej. Artysta malował obrazy, projektował dekoracje i kostiumy teatralne, zajmował się ilustratorstwem. Tworzył głównie portrety, martwe natury i akty. Wielki wpływ na jego twórczość miała postimpresjonistyczna sztuka francuska. Ignacy Pieńkowski przedkładał eksperymenty kolorystyczne nad perfekcyjny rysunek. Jego płótna charakteryzowały się subtelną paletą barwną.