Kompozycja 68 | 16 (1968)

TERESA RUDOWICZ - NOTA BIOGRAFICZNA

Teresa Rudowicz urodziła się w 1928 roku w Toruniu, zmarła w 1994 roku w Krakowie. W latach 1948-1950 studiowała w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych z siedzibą w Sopocie. Edukację kontynuowała w pracowni Zbigniewa Pronaszki na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom obroniła w 1954 roku w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej.
Po studiach krótko pracowała w Muzeum w Sanoku. W 1957 roku osiadła na stałe w Krakowie. Należała grona założycieli i członków II Grupy Krakowskiej.
W latach 1971-1972 była stypendystką Fundacji Kościuszkowskiej w Stanach Zjednoczonych. Podróżowała również do Włoch, Francji i Izraela.

Wczesna twórczość Teresy Rudowicz charakteryzowała się poetyką malarstwa metaforycznego, oscylowała między surrealizmem i abstrakcją. Artystka operowała wówczas zgeometryzowanymi, odrealnionymi, smukłymi formami organicznymi, ograniczanymi wyraźnym konturem. Z nich właśnie formowała niezwykle dynamiczne kompozycje. Na tym etapie swojej twórczości wykonywała też surrealistyczne akwarele, akwaforty i fotomontaże.
Z czasem, w latach 50. malarka zwróciła się w stronę taszyzmu, malując bogate fakturowo kompozycje ze ściekających, rozmazanych plam. Niedługo później odnalazła własny, indywidualny styl, który jest niekiedy porównywany z pracami Christiana Boltanskiego. Pod wpływem poznanego w Rzymie malarstwa materii Teresa Rudowicz zaczęła tworzyć kolaże i swoiste asamblaże, w których łączyła ze sobą farbę, tynki oraz zatapiane w nich nieartystyczne przedmioty (np. tekturę falistą, worki, blachę, tkaniny, śruby, koronki) i znaki pamięci (fotografie, znaczki, fragmenty rękopisów). Malarka zapisywała w ten sposób w dziełach sztuki własną mitologię. Wykonywane przez artystkę scenograficzne wręcz kompozycje z tego okresu charakteryzują się ciepłą, liryczną gamą barwną oraz dekoracyjnością, którą zaburzają niepokojące struktury faktury lica prac. W połowie lat 60. zaczęła stosować także pleksiglas, z pomocą którego tworzyła formy artystyczne przypominające przeźroczyste płaskorzeźby. Głównym celem Teresy Rudowicz była próba ujęcia nieustannego upływu czasu.
W latach 80. artystka zmieniła kierunek rozwoju swojej sztuki. W związku z przystąpieniem do ruchu kultury niezależnej zaczęła malować przede wszystkim ekspresjonistyczne obrazy o tematyce religijnej, poruszające najczęściej temat męki Chrystusa. Ostatecznie wróciła jednak do charakterystycznych dla niej kolaży.

Teresa Rudowicz prezentowała swoje prace na wielu wystawach w kraju i za granicą, brała udział np. w II Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (1957), eksponowała też obrazy razem z członkami II Grupy Krakowskiej. Jej dzieła znajdują się m. in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Miasta Krakowa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej we Wrocławiu, Galerii Nationale d"Arte Moderna w Rzymie, Museum Boymans van Beuvingen w Rotterdamie, Museum der Kunst XX Jahrhunderts w Wiedniu czy Alcoa Collection of Contemporary Art w Pittsburgu.

NIEDOSTĘPNE OBRAZY TERESY RUDOWICZ