RZECKI-SZRENIAWA Stanisław

RZECKI-SZRENIAWA Stanisław BIO

Tytuł:

Michał Przybyłowicz jako król w sztuce "Kopciuszek" z "Teki Melpomeny" (1904)

Technika:litografia barwna, papier
Wymiary:24 x 14,5 cm (w świetle passe-partout)
45 x 34 cm (z oprawą)
niedostepny

Stanisław Rzecki-Szreniawa urodził się w 1888 roku w Warszawie, zmarł tamże w 1972 roku. W latach 1903-1908 studiował malarstwo na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Teodora Axentowicza, Juliana Fałata i Stanisława Wyspiańskiego oraz rzeźbę u Konstantego Laszczki. W tym czasie tworzył rysunki i grafiki satyryczne, publikując je m. in. w czasopiśmie „Liberum Veto”. Był również współautorem słynnej „Teki Melpomeny” (1904), która była zresztą wydawana pod jego kierunkiem. Związał się z bohemą artystyczną Krakowa i wstąpił do kabaretu Zielony Balonik. Łączyła go silna więź przyjaźni z Witoldem Wojtkiewiczem i Stanisławem Kuczborskim. Po ukończeniu krakowskiej ASP, od 1909 roku kontynuował naukę w Paryżu.
Do kraju powrócił w 1914 roku. Za dezercję z armii carskiej został skazany na karę śmierci, którą ostatecznie zmieniono na zesłanie. Uciekł z transportu i powrócił do Warszawy, gdzie związał się z ugrupowaniem Tadeusza Pruszkowskiego „Młoda Sztuka”, z którym wspólnie w 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich.
Po wojnie wrócił do Warszawy. W 1919 roku, po doświadczeniach kabaretowych związanych z Zielonym Balonikiem, artysta rozpoczął swoją karierę związaną z teatrem. Został członkiem teatru eksperymentalnego Juliusza Osterwy i Mieczysława Limanowskiego „Reduta”, jako scenograf współpracował też z warszawskim reżyserem, Arnoldem Szyfmanem. W latach 20. został współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków „Rytm” oraz Instytutu Sztuk Plastycznych. Kontynuował również prace projektowo-graficzne, w 1924 roku zajmował się projektami okładek czasopisma „Pani”. Od 1930 roku poświęcił się głównie rzeźbiarstwu.
Po II wojnie światowej Stanisław Rzecki-Szreniawa przeniósł się do Krakowa, gdzie zajął się reaktywacją Związku Polskich Artystów Plastyków. Wkrótce został wiceprezesem związku i kierownikiem jego sekcji rzeźbiarskiej. W dalszym ciągu współpracował też z teatrami przy projektach scenografii. Później na krótko wyjechał do Wrocławia. Tam objął stanowisko profesora w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Po powrocie do Krakowa wykładał na tutejszej ASP. W 1959 roku ostatecznie wrócił do Warszawy i ponownie skupił się na swojej twórczości rzeźbiarskiej.

Stanisław Rzecki-Szreniawa zajmował się rzeźbą, malarstwem sztalugowym i monumentalnym, rysunkiem, grafiką i scenografią. Styl jego wczesnych prac wyraźnie jeszcze łączył się z nurtem Młodej Polski i ekspresjonizmem. W latach 1909-1914 malarz inspirował się również sztuką orientu oraz antyku. Później w twórczości Stanisława Rzeckiego-Szreniawy uwidoczniły się wpływy francuskiego impresjonizmu.
Wykonywał najczęściej pejzaże i weduty, a także sceny rodzajowe. Był znany z licznych rysunków i grafik, na których parodiował obrazy znanych artystów oraz ujmował karykatury osób związanych z polskim środowiskiem kulturalnym. W czasie I wojny światowej malował obrazy o tematyce batalistycznej.

Artysta chętnie pokazywał swoje prace, wystawiał w Polsce i za granicą, np. we Florencji, Helsinkach, Berlinie, Paryżu, Wiedniu i Nowym Jorku. Prace malarza znajdują się przede wszystkich w kolekcjach prywatnych, pojedyncze można odnaleźć w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie czy Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Stanisław Rzecki-Szreniawa otrzymał też wiele odznaczeń za swoje zasługi wojskowe, np. Order Virtuti Militari, Krzyż Walecznych czy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

 

NIEDOSTĘPNE PRACE ARTYSTY

niedostępne
niedostępne
niedostępne


Jeżeli chcą Państwo sprzedać prace tego artysty prosimy o kontakt

x
«
»