Zakopane (1940)

FRANCISZEK WÓJCIK - NOTA BIOGRAFICZNA

Franciszek Wójcik urodził się w 1903 roku w Wojciechowie, zmarł w 1984 roku w Zakopanem. Uczył się na wydziale przemysłu artystycznego lwowskiej Państwowej Szkoły Przemysłowej. Edukację zakończył w 1923 roku i pozostał we Lwowie, gdzie dawał lekcje malarstwa i nauczał gimnastyki. W 1928 roku przeprowadził się do Krakowa, a roku 1932 rozpoczął studia w pracowni Stanisława Kamockiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał sześć lat później. Następnie malarz na krótko wyjechał do Włoch, gdzie uczęszczał na zajęcia w Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Plany związane z kontynuacją nauki przerwały wydarzenia związane z wybuchem II wojny światowej. Ostatecznie w 1939 roku Franciszek Wójcik zdecydował się osiąść w Zakopanem, gdzie wyspecjalizował się w malarstwie pejzażowym i wkrótce stał się jednym z najbardziej popularnych malarzy widoków tatrzańskich.
Franciszek Wójcik był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.

Wykształcony przez znakomitego pejzażystę malarz wykonywał głównie realistyczne widoki polskiej wsi i gór, ale malował również wnętrza kościołów, martwe natury i portrety. Najczęściej posługiwał się techniką olejną, wykorzystywał także akwarele, tempery i pastele.

Artysta często i chętnie wystawiał swoje obrazy, doczekał się ponad 50 ekspozycji indywidualnych w kraju i za granicą. Franciszek Wójcik był wielokrotnie nagradzany, otrzymał np. złotą odznakę ZPAP (1976) czy złotą odznakę za zasługi dla Zakopanego (1978).
Jego prace znajdują się m.in. w kolekcjach zakopiańskiego Muzeum Tatrzańskiego i Muzeum Śląskiego w Katowicach.