Inkografie Edwarda Dwurnika wyłącznie dostępne w Galerii ATTIS

Edward Dwurnik inkografie

Inkografia jest nowoczesną techniką graficzną o charakterze kolekcjonerskim.


Wykorzystanie odpowiednich materiałów jak wysokiej jakości tuszu i papieru sprawia, że prace odpowiadają najwyższym standardom jakości i trwałości.

Inkografie Edwarda Dwurnika wykonywane są w nakładach - 100 egzemplarzy.

Każda praca opatrzona jest odręczną sygnaturą artysty.

Do każdej grafiki dołączony jest certyfikat potwierdzający jej autentyczność.

 

Inkografia Edwarda Dwurnika

Edward Dwurnik, "Kraków", inkografia, papier

 

Podpis Edwarda Dwurnika

 
Na każdej pracy znajdują się: numer edycji oraz podpis Edwarda Dwurnika.

 

Edward Dwurnik podpisuje inkografie


Edward Dwurnik podpisujący prace.
 

   

INKOGRAFIE EDWARDA DWURNIKA DOSTĘPNE WYŁĄCZNIE W OFERCIE NASZEJ GALERII

 

 

 

EDWARD DWURNIK- NOTA BIOGRAFICZNA

Edward Dwurnik

 

 

 

 



Urodził się w 1943 roku w Radzyminie. Ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych. Malarstwo studiował w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa oraz rzeźbę w pracowni prof. Jerzego Jarnuszkiewicza. W 1970 roku uzyskał dyplom pod kierunkiem prof. Krystyny Łady-Studnickiej. W kolejnym roku odbyła się jego pierwsza wystawa w Galerii Współczesnej w Warszawie. Złożyły się na nią cykle: „Dyplom” (zarazem praca dyplomowa artysty), „Gipsowy plener”, „Droga” i „Różne błękity”, w których pobrzmiewa pesymistyczne nastawienie do świata opanowanego przez okrucieństwo, zło i bezsilność.

Przełomowym etapem jago twórczości była wystawa prac Nikifora w 1965 roku w Kielcach, która znacząco wpłynęła na jego styl, co widać w lekkości kompozycji oraz przedstawianiu architektury z lotu ptaka, groteskowości i operowaniu rysunkową, mocną kreską. Praca, od której artysta datuje swoją twórczość to „Rysunek nr 1” powstały 13 czerwca 1965 r. Jego dotychczasowy dorobek obejmuje około 3 500 obrazów i 10 000 rysunków.

Inspirację Nikiforem widać najmocniej w cyklu z 1965 roku zatytułowanym "Podróże autostopem". Jego tematem są polskie oraz europejskie miasta i miasteczka (Londyn, Stuttgart, Paryż, Barcelona). Artysta na swoich płótnach, próbuje zawrzeć charakter przedstawianego krajobrazu. Cechą szczególną tych płócien jest nagromadzenie najważniejszych budowli danego miejsca. Artysta przedstawiając architekturę nie stosuje zgodności typograficznej. Budynki, które w rzeczywistości znajdują w dużym oddaleniu od siebie, na płótnach sąsiadują ze sobą. Obrazy z tego cyklu są bardzo szczegółowe, pełne detali i postaci. W latach 80. Dwurnik poświęcił tematykę swoich prac przemianom społeczno-politycznym zachodzących w Polsce. Od lat 70. powstało kilkanaście innych cykli malarskich, m.in. "Sportowcy" (komiksowe spojrzenie na codzienność PRL-u), "Droga na Wschód" (upamiętnienie ofiar stalinizmu), "Od Grudnia do Czerwca" (upamiętniające ofiary stanu wojennego w Polsce).

W pracach pojawia się również warstwa narracyjna. Zdarza się, że zaznaczone kilkoma pociągnięciami pędzla postaci są skrzętnie opisane ("Kraków zimą"). Warto wspomnieć również o kolorystyce prac Dwurnika. Malarz stworzył grupę obrazów utrzymanych w błękitach (m.in. "Kraków niebieski", "Warszawa", "Szczecin"). Obok nich znajdują się płótna o bogatej kolorystyce, w których mnogość odcieni jest zachwycająca („Basen Zdrowotny”). Natomiast najnowsze prace artysty charakteryzują się kontrastowo zestawionymi kolorami, o niezwykłej intensywności („Szczecin” 2015, „Niebieskie Tulipany” 2017). Artysta był wielokrotnie nagradzany, np. za cykl prac pt. "Robotnicy" otrzymał w 1981 roku Nagrodę Krytyki Artystycznej natomiast seria dzieł pt. "Warszawa", została wyróżniona Nagrodą Kulturalną "Solidarności"; Nouvelle Biennale de Paris (1985), Nagrodą Fundacji Sztuki Współczesnej (1992).

 

ARTYKUŁY NA TEMAT ARTYSTY

Maria Anna Potocka, „Niespodziewane uwolnienie malarstwa”

„Edward Dwurnik to artysta kilku etapów refleksyjnych. Można je najogólniej podzielić na dwie grupy: obrazy bez ludzi i obrazy z ludźmi. Te pierwsze - przy użyciu geometrycznych chwytów i uproszczeń - porządkują określone obserwacje, a z czasem emocje. Te drugie mają wyraźne odniesienia cywilizacyjne: są "zaangażowane" w politykę, społeczeństwo, życie artystyczne. Te drugie rozgrywają się najczęściej na tle tych pierwszych, wykorzystując ich ciche osiągnięcia do ekspozycji własnego krzyku.”

[Maria Anna Potocka, „Niespodziewane uwolnienie malarstwa” [w:] „Thanks Jackson. Dwurnik 2001-2004. Cykl XXV”, Bunkier Sztuki, Kraków 2005]

Pola Dwurnik „To sportowe życie...”

„Obrazy nierzadko są pełne silnych, sprzecznych emocji; przepełnia je zarówno empatia i serdeczna życzliwość, jak i zjadliwy krytycyzm. Dwurnik wyśmiewa się z PRL-u i jego „chorób“, a najbardziej z degradującej praktyki niepohamowanego nadużywania alkoholu. Większość obrazów, w których pojawia się alkohol zieje brzydotą i budzi odrazę (np. "Izba", "Antabus", "Rezerwat").”

[Pola Dwurnik „To sportowe życie...” [w:] "Edward Dwurnik. Sportowcy", wyd. Osman Djajadisastra, Warszawa, 2011]

 
Dorota Monkiewicz, „Fenomen socjologiczny twórczości Edwarda Dwurnika”

„Obrazy Warszawy Edwarda Dwurnika porównywane są chętnie do wedut Canaletta, do czego asumpt dała jego błękitna i uwspółcześniona parafraza obrazu „Widok Warszawy z Tarasu Zamku Królewskiego” (1773). Jednak wybór motywów - warszawskie kościoły, widoki Starówki i Zamku Królewskiego skłaniają mnie raczej do podejrzeń, że malarz po raz kolejny prowadzi ryzykowną grę z malarstwem niskim, ludowym, że prowokuje wyrafinowaną publiczność, konkurując z wytwórcami widoczków Warszawy, które turyści kupują na rynku Starego Miasta.”

https://www.galeria-attis.pl/agn/str_nowe_inkografie.jpg

[Dorota Monkiewicz, „Fenomen socjologiczny twórczości Edwarda Dwurnika” [w:] "Edward Dwurnik", Galeria PBK, Warszawa 1999]

 

Katarzyna Bik, Edward Dwurnik. Obłęd

"W ciągu niemal półwiecza Dwurnik namalował blisko 5000 obrazów, stworzył około 14 000 prac na papierze i niemal 3500 grafik. Wybór prac na wystawę nie był więc łatwy, ale udało się pokazać obrazy i rysunki artysty z kilkunastu najważniejszych cyklów tworzonych przez niego od 2. połowy lat 60. aż do pierwszego dziesięciolecia XX wieku (m.in. Sportowcy, Robotnicy, Warszawa, Obrazy duże, Podróże autostopem, Namiętności, Krzyż). Ważnym punktem wystawy są rzadko pokazywane rysunki i kolaże tworzone przez Dwurnika równolegle do obrazów (cykle Mur, Jeden dzień, Moi bohaterowie, W cieniu budowli, Robotnicy). Artysta bardzo wcześnie wypracował własny, rozpoznawalny i czytelny język sztuki, czym zaskarbił sobie przychylność instytucji i uznanie widzów oraz kolekcjonerów. Z humorem i ironią ukazuje polską rzeczywistość od czasów PRL-u do IV RP. Krytycy pisali i mówili, że jego obrazy przypominają „relacjonujące współczesne wydarzenia komiksy”, że „pochyla się nad swojską rzeczywistością”, jest jej „kronikarzem”, „piewcą Polski powiatowej”. Dwurnik należy do tych twórców, którzy odnieśli komercyjny i finansowy sukces. Wywarł też wpływ na kilku młodych artystów. Wilhelm Sasnal nie ukrywa, że był pod wrażeniem kilku jego obrazów.(...)"

[Katarzyna Bik, Edward Dwurnik. Obłęd, (materiały kuratorskie), Wystawa Muzeum Narodowe w Krakowie, źródło oficjalna strona MNK, 03.06.2013]

 

WYSTAWY

EKSPOZYCJE W POLSCE 

1971 - "Edward Dwurnik. Obrazy i rysunki", Galeria Współczesna, Warszawa
1974/75 - "Dwurnik - Kalina", Galeria Teatru Studio, Warszawa
1977 - "Edward Dwurnik. Wystawa malarstwa", Galeria Kordegarda, Warszawa
1977 - "Nowy chodnik w mieście Rypinie. Edward Dwurnik", Galeria Teatru STU, Kraków
1980 - "Edward Dwurnik. „Lato 80” z cyklu „Robotnicy" Galeria MDM, Warszawa
1980 - "Edward Dwurnik. Malarstwo, grafika, rysunek", Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Olsztyn
1987 - „Nasza Galeria. Edward Dwurnik", Muzeum Narodowe, Wrocław
1989 - "Edward Dwurnik", Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego, Bydgoszcz
1989 - "Edward Dwurnik", Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Katowice
1989 - "Dwurnik", Galeria Sztuki Sceny Plastycznej KUL, Lublin
1990 - "Edward Dwurnik. Droga na Wschód", Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
1992 - „Edward Dwurnik. Niech żyje wojna!", Galeria Zderzak, Kraków
1993 - "Edward Dwurnik. Błękitne/Blue", Galeria Zderzak, Kraków
1994 - "Edward Dwurnik. Niebieskie miasta", Galeria Zderzak, Kraków
1997 - "Edward Dwurnik. Od Grudnia do Czerwca", Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego, Bydgoszcz Muzeum Górnośląskie, Bytom
1998 - "Edward Dwurnik. Od Grudnia do Czerwca", Miejska Galeria Sztuki, Łódź
1998 - „Edward Dwurnik. Miasta diagonalne", Płocka Galeria Sztuki, Płock
1999 - "Edward Dwurnik. Warszawa", Bank PBK, Warszawa
1999 - "Edward Dwurnik. Malarstwo", Państwowa Galeria Sztuki, Sopot
1999 - „Edward Dwurnik. Sąd Ostateczny", Galeria Studio, Warszawa
2001 - "Edward Dwurnik. Malarstwo. Próba retrospektywy" Galeria Zachęta, Warszawa
2001 - "Edward Dwurnik. Moje grzechy", Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk
2002 - "Edward Dwurnik. Drohobycz i świat", Galeria Stara, BWA Lublin
2003 - "Edward Dwurnik. Malarstwo", w ramach cyklu "Uwaga malarstwo!" Galeria Biała, Lublin
2003 - "Edward Dwurnik. Nowy Jork", Galeria Teatru Rozmaitości, Warszawa
2003 - "Edward Dwurnik. Sportowcy i Sportowcy c.d.", Galeria Program, Warszawa
2003 - "Do końca", Świetlica Sztuki Raster, Warszawa
2004 - "Edward Dwurnik. Polacy żyją jak świnie", Galeria TR, Warszawa
2004 - "Edward Dwurnik. Malarstwo", Muzeum Warmii i Mazur - Galeria Zamek w Reszlu
2004 - "Pastele 1967", Galeria OPUS, Wrocław
2004 - "Dwurnik w Krakowie", Galeria ARTEMIS, Kraków
2004 - "Poznań Edwarda Dwurnika", ARSENAŁ Galeria Miejska, Poznań
2005 - "Thanks Jackson. Dwurnik 2001-2004", Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, Kraków
2005 - "1967-2005 grafiki, rysunki, gwasze", Galeria Grafiki i Plakatu, Warszawa
2005 - "Podwójnie, potrójnie", Bałtycka Galeria Sztuki, Ustka
2006 - „Grafiki z lat osiemdziesiątych", Galeria Artemis, Kraków
2007 - "Malarstwo, rysunek Edwarda Dwurnika", Muzeum Tkactwa Dolnośląskiego, Kamienna Góra
2007 - "Edward Dwurnik. Malarstwo", Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin
2007 - "Kolekcja Pomorska 73 dzieł sztuki Edwarda Dwurnika z lat 1977 - 2005", Muzeum Pomorza Środkowego, Słupsk
2008 - "NIKIFOR - DWURNIK", Galeria Biała, Lublin
2008 - "Edward Dwurnik. Malarstwo", Galeria BWA, Ostrowiec Świętokrzyski
2008 - "Edward Dwurnik - Malarstwo", galeria BWA i Galeria Nowych Mediów, Gorzów Wielkopolski
2009 - "Migawki ze współczesności", Galeria Milano, Warszawa
2010 - „Sportowcy 1972-2009" Galeria Biała, Lublin
2010 - "Edward Dwurnik Malarstwo" Teatr Śląski, Katowice
2010/2011 - "Bitwy pod Grunwaldem",Zamek Królewski na Wawelu, Kraków
2011 - „Edward Dwurnik.Obrazy o Polsce,historii i ludziach”, Państwowa Galeria Sztuki,Sopot
2013 - „Edward Dwurnik. Obłęd!”, Muzeum Narodowe, Kraków.

 

WYSTAWY ZAGRANICZNE:

1983 - „Jyväskylan Talvi"83. Edward Dwurnik. Kuvia Puolasta”, Alvar Aalto Museo, Jyväskylä (Finlandia)
1985 - „Edward Dwurnik. Schilderijen, tekeningen en beelden”, Stedelijk Van Abbemuseum, Eindhoven (Holandia)
1895 - „Edward Dwurnik. Paintings from 1980-1984”, Asperger & Bischoff Gallery Inc., Chicago (USA)
1986 - "Edward Dwurnik. Zeichnungen", Kunstverein, Lingen(Niemcy)
1987 - „Edward Dwurnik", Benjamin Rhodes Gallery, London(Wielka Brytania)
1988 - „Polish Realities. New Art from Poland", Third Eye Centre, Glasgow and Muzeum Sztuki, Łodź
1991 - „Edward Dwurnik. The Way to the East - Paintings 1989-90. From December to June - Paintings 1990", Benjamin Rhodes Gallery, London (Wielka Brytania)
1994 - "Edward Dwurnik. Retrospektive", Württembergischer Kunstverein, Stuttgart
1998 - "Edward Dwurnik", Villa Haiss Museum fur Zeitgenossische Kunst, Zell am Hamersbach(Niemcy)
2004 - "Edward Dwurnik. Malerei & Zeichnungen", k9aktuelle Kunst, Hannover (Niemcy)
2004 - "Edward Dwurnik", Nevin Kelly Gallery, Washington (USA)
2004 - "Reisen per Anhalter", Katholisches Stadthaus, Wuppertal (Niemcy)
2004 - "Zyklus XXV", Schloss Martfeld, Schwelm (Niemcy)
2005 - "Edward Dwurnik. Neue Arbeiten", Walter Bischoff Galerie, Berlin
2005 - "Edward Dwurnik. Malerei", Galerie k9 aktuelle Kunst, Hannover
2006 - „Edward Dwurnik. Malerei /Allegorien", Galerie k9 aktuelle Kunst, Hannover
2007 - "Edward Dwurnik. Malerei", Galerie - Pankow, Berlin
2010 - „Praga. Edward Dwurnik”, Galerie Jiri Svestka, Praga.

 

x
«
»