Aktualności

Data dodania: 2017-02-23

Prace Grzegorza Bednarskiego
z kolekcji Galerii na wystawie "Vanitas" (BWA Bydgoszcz)

Nowa strona

Na wystawie "Vanitas" można zobaczyć prace malarskie, rzeźbiarskie, fotografie, instalacje czy video.

Wśród uczestników ekspozycji znaleźli się m.in. Katarzyna Adaszewska, Grzegorz Bednarski, Maciej Bieniasz, Tadeusz Boruta, Marta Ipczyńska, Robert Kaja, Stanisław Kośmiński, Katarzyna Makieła-Organisty, Janusz Matuszewski, Krzysztof Mazur, Mirosław Sikorski, Aleksandra Simińska, Monika Shaded, Aleksandra Sojak-Borodo, Marek Szary, Piotr Zaporowicz.

 

Wystawa Grzegorz Bednarski
Fot. Wojciech Woźniak (archiwum Galerii Miejskiej BWA w Bydgoszczy).

Na ścianie tle trzy prace Grzegorza Bednarskiego z kolekcji Galerii:
Martwa natura dla Panasa (2008-2010)
, Martwa natura z czaszką oraz Czaszki.

Wystawa Grzegorza Bednarskiego

 Grzegorz Bednarski, Martwa natura dla Panasa (2008-2010)
Więcej informacji o obrazie oraz inne prace artysty.

 
W materiałach kuratorskich można przeczytać:

"Vanitas i związane z nim takie pojęcia, jak: ars moriendi, dance macabre, memento mori czy portret trumienny, mogą kojarzyć się wyłącznie ze sztuką dawną, zwłaszcza okresu średniowiecza i baroku. Jednak fakt powszechności i nieodwracalności śmierci sprawia, że refleksja nad przemijaniem ludzkiego życia nie traci na aktualności. Słowo vanitas – zaczerpnięte z Księgi Koheleta (Koh 1,2) – tradycyjnie rozumiane bywa jako marność. Tymczasem w hebrajskim oryginale Biblii pojawia się słowo hebel, tłumaczone przez greckie przekłady na dwa sposoby: jako marność, próżność lub jako ulotność i przemijalność, czy podmuch wiatru. Ta rozbieżność w rozumieniu terminu vanitas widoczna jest także w dziełach artystów zaproszonych do wzięcia udziału w wystawie „Vanitas” w Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy. Pokazane na wystawie prace tworzą szeroki zakres interpretacji tego pojęcia – od pesymistycznej refleksji nad nieuchronnością śmierci, upatrywanej jako przejście w nicość, poprzez trud poszukiwania głębszego sensu życia, aż do postawy pogodzenia się z perspektywą przemijania i zachwytu nad kruchością doczesnego piękna, będącego tylko odblaskiem harmonii i piękna wiecznego."

 

Wystawa Grzegorza Bednarskiego

Fot. Wojciech Woźniak (archiwum Galerii Miejskiej BWA w Bydgoszczy).

 "Niezależnie od panujących w dziejach sztuki tendencji, zmieniających się mód, różnorodnych zjawisk sztuki współczesnej, artystyczna refleksja nad przemijaniem – umownie określona tu jako vanitas – sytuuje się ponad wszelką awangardą czy ariergardą. Duża ilość wystaw o tematyce wanitatywnej, zorganizowanych w ostatnich latach przez różne galerie sztuki i muzea, jest potwierdzeniem tego faktu. Myśl o śmierci, nieodłącznie towarzysząca człowiekowi, domaga się przyjęcia określonej postawy – także artystycznej – wobec tego nieuchronnego wydarzenia."

Danuta Pałys- kurator

Wystawa Grzegorza Bednarskiego

Fot. Wojciech Woźniak (archiwum Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy). Otwarcie wystawy – 16.02.2017 r., godz. 18.00
Ekspozycja trwała do 9.04.2017 r.

Więcej o wystawie na stronie Galerii Miejskiej BWA Bygdoszcz (www.galeriabwa.bydgoszcz.pl)

 

GRZEGORZ BEDNARSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

 grzegorz bednarski

GRZEGORZ BEDNARSKI urodził się w 1954 roku w Bydgoszczy. W latach 1975-1980 kształcił się na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskał u prof. J. Szancenbacha. Od 1980 roku rozpoczął pracę pedagogiczną na macierzystej uczelni. Od roku 1998 kieruje własną pracownią malarstwa w ASP w Krakowie. W latach 1981-1989 brał aktywny udział w ruchu kultury niezależnej, tworząc ekspresyjne prace poruszające problematykę egzystencjalno-metafizyczną. Artysta zaliczany jest do tzw. figuracji krakowskiej. Na początku lat 90. zaczął malować jak sam powiedział: "zwyczajne małe obrazki", oszczędne przedstawienia prostych przedmiotów, ujawniające m.in. fascynacje czystym kolorem i światłem. Przedmioty - symbole, jak jajko czy czaszka, zestawione z ubogimi sprzętami życia codziennego zbliżają nas do tajemnic egzystencjalnych. Artysta w swoich pracach rysunkowych inspirował się dziełami literackimi takich autorów jak: Dante, Stanisław Czycz, Stanisław Świątek czy Krzysztof Lipka.

Obok rysunków piórem i tuszem artysta posługuje się tłustym pastelem oraz wykorzystuje technikę kolażu. Twórczość artysty koncentruje się głównie wokół cykli malarskich: Wielki metafizyk, 1981; Ni mas ni menos, 1984; Hedonista maluje Ukrzyżowanie, 1998-2002; Personifikacje; 1998-2002; Popielec, 2001-2004) oraz rysunkowych (Dom misteriów, 1990; Bajka paryska-śmiej się dziadku, 1994; Czy czyta pani Czycza czy Czycza pani zna, 1996-1999; Inferno, 1993-2000.

ARTYKUŁY NA TEMAT ARTYSTY

 
Nina Kinitz 25 czerwca 2009:

"Dorobek twórczy Grzegorza Bednarskiego obejmuje kilka serii obrazów oraz rysunków. Charakterystyczne są dla tegoż artysty przede wszystkim zaskakujące zestawieniem przedmiotów martwe natury. Przedstawiają one na przykład akordeon przysłonięty dużą, zwierzęcą czaszką, pod którą znajduje się kalendarzyk oraz czarne rękawiczki („Martwa natura dla Panasa II”). Często pojawiają się też ziemniaki, przy których leży garnek oraz ludzka czaszka, bądź rzucone niechlujnie prawidła do butów (np. „Martwa natura dla Dadleza IX”, „Prawidła, ziemniaki i garnek”). Wszystkie te obrazy są bardzo pesymistyczne w swej wymowie. Możemy odnieść wrażenie, iż zestawienie tych pozornie przypadkowych przedmiotów jest metaforą przemijania, które dotyka nie tylko ludzi, lecz również zwierzęta, a nawet psujące się sprzęty. Przyjrzyjmy się dokładniej wspomnianemu już wyżej dziełu pod tytułem „Prawidła, ziemniaki i garnek”. Przedstawia ono zaledwie cztery przedmioty codziennego użytku, które oprócz znanego każdemu, praktycznego znaczenia niosą ze sobą o wiele bardziej symboliczne treści. W lewej części obrazu mamy garnek, a więc naczynie, które posiada co najmniej dwa zawoalowane znaczenia. Z jednej strony symbolizuje on kobiecą seksualność (a więc pośrednio także macierzyństwo i narodziny), z drugiej natomiast oznacza upadek i oddalenie się od Boga, wynikające z grzechu pierworodnego. Można więc założyć, że na obrazie Bednarskiego garnek jest znakiem początku życiowej drogi człowieka, czyli narodzin. Obok naczynia leżą prawidła do butów, które pośrednio symbolizują akt chodzenia. Mogą one stanowić tutaj nawiązanie do biegu życia, tym bardziej, że znajdują się pomiędzy naczyniem, a rosnącym w ziemi ziemniakiem – symbolem śmierci. Tematyka związana z przemijaniem jest tutaj dodatkowo podkreślona przez kształt samego dzieła – obraz jest bowiem prostokątem o dwóch długich ścianach, przez co jednoznacznie kojarzy się z trumną."

[źródło: http://www.polskiemuzy.pl]

 


Krzysztof Lipka, Grzegorza Bednarskiego Figur racje

 
"Malarstwo Grzegorza Bednarskiego konsekwentnie przebiega trzema torami: figuracja, martwa natura i pejzaż. Choć emocjonalne i spirystyczne nasycenie martwych natur wskazuje niewątpliwie na ich doniosłość w malarskim świecie Bednarskiego, to jednak głównie obrazy figuralne, przeważając pod względem liczebności, rozmachu i formatu, wprowadzają przede wszystkim tematyczną rozległość, różnorodność i znamienną wagę znaczeń. W wielkich obrazach sztalugowych Bednarskiego figuracja bardzo często łączy się z rekwizytami typowymi dla martwej natury, przy czym przedstawianie na obrazach przedmioty nabierają symbolicznej wymowy. Wszystkie cykle malarskie, rysunkowe i graficzne Bednarskiego (z których jedne obejmują tylko rysunek, drugie malarstwo sztalugowe, jeszcze inne prace w różnych technikach) skupiają się wokół figury albo wokół działań podmiotowych związanych z przedstawieniami figuralnymi. Niektóre z nich są ściśle związane z tekstami literackimi (Dante, Czycz)."

 
[źródło: Krzysztof Lipka, Grzegorza Bednarskiego Figur racje, [w:] Figury i Figuracje, Materiały LIV ogólnopolskiej sesji naukowej Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Lublin 20-22 października 2005, pod redakcją M. Kitkowskiej-Łysiak, R. Kasperowicza, M. Lachowskiego, L. Lameńskiego, Warszawa 2006, s. 331.]

powrót do listy aktualności

x
«
»