MIECZYSŁAW REYZNER - NOTA BIOGRAFICZNA

Mieczysław Reyzner urodził się w 1861 roku, zmarł w 1941 roku we Lwowie. Początkowo studiował na wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Później kontynuował naukę w Monachium, gdzie chętnie udzielał się w życiu polskiej kolonii artystycznej. W tym czasie artysta zyskał miano „malarza starości”, ponieważ lubował się w malowaniu realistycznych, psychologicznych portretów staruszek.
Po studiach, w 1886 roku, Mieczysław Reyzner powrócił na dwa lata do Lwowa. W 1888 roku wyjechał do Paryża i otworzył pracownię w okolicach Ogrodu Luksemburskiego. Tutaj również utrzymywał kontakt z polskimi malarzami i środowiskiem Hôtel Lambert. W tym okresie dużo podróżował, zwiedził m. in. Bretanię, Szwajcarię, Danię i Holandię. Z wycieczek zawsze przywoził malowane pejzaże i sceny rodzajowe.
W 1896 roku artysta powrócił do kraju. W 1897 roku ostatecznie osiadł we Lwowie, skąd często wyjeżdżał na plenery na Huculszyznę i Podole.
Mieczysław Reyzner często pokazywał swoje prace. Wystawiał na Salonach paryskich oraz na ekspozycjach w Berlinie, Monachium i Wiedniu. Uczestniczył w wystawach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i we Lwowie, a także Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Salonu Krywulta w Warszawie.

Mieczysław Reyzner uprawiał malarstwo sztalugowe. Posługiwał się najczęściej farbami olejnymi i pastelami. Jego twórczość obejmowała bardzo szeroką tematykę, ale największym powodzeniem cieszyły się jego dekoracyjne martwe natury z kwiatami oraz subtelne, idealizowane, nierzadko zmysłowe portrety kobiece. Artysta malował również wspomniane sceny rodzajowe i pejzaże, a także kompozycje o tematyce religijnej i obrazy symboliczne.

Największa kolekcja prac artysty znajduje się obecnie w Galerii Lwowskiej. Jego obrazy i szkice są również częścią zbiorów Biblioteki Narodowej oraz Muzeum Narodowego w Krakowie i Warszawie.