BEREŚ-PINIŃSKA Maria

Maria Pinińska-Bereś urodziła się w 1931 roku, zmarła w 1999 roku. W latach 1950-1956 studiowała na Wydziale Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Xawerego Dunikowskiego. Zajmowała się rzeźbą, tworzeniem instalacji artystycznych oraz performance’em. Od lat 60. tworzyła swoje rzeźby i instalacje z miękkich materiałów: papier mâché i tkanin (najczęściej w kolorze różu i fioletu) z wypełnieniem. Prywatnie, matka Bettiny Bereś i żona Jerzego Beresia wraz z którym w 1962 zainicjowała konkurs Rzeźba Roku, który odbywał się co rok, przez 20 następnych lat do 1982 r. Artystka uczestniczyła w działaniach II Grupy Krakowskiej. Jej członkiem oficjalnie została w 1979 roku.

Identyfikowała się z kulturą hippisowską, wiele ze swoich performance’ów poświęciła kultowi natury. Natomiast w pracach rzeźbiarskich i instalacjach poruszała kwestię społecznych ról kobiety i związanych z tym stereotypów. Z tego powodu często była nazywana prekursorką sztuki feministycznej w Polsce, choć sama nie lubiła tego określenia. Od 1991 roku malowała pejzaże i kompozycje będące artystycznym zapisem introspekcji artystki. Jej prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu i Warszawie; Muzeum Śląskiego w Katowicach; Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku i wielu innych. Na przełomie 2015 i 2016 roku jej prace były prezentowane na zbiorowej wystawie „The World Goes Pop” w londyńskiej Tate Gallery.